Socjalizm (łac. societas – wspólnota) – 1. wieloznaczne pojęcie, odnoszące się do ideologii politycznej wywodzącej się z utopijnej filozofii politycznej rozwijanej w latach 30. i 40. XIX wieku we Francji lub 2. doktryna gospodarcza postulująca upowszechnienie świadczeń socjalnych i poddania gospodarki kontroli społecznej (poprzez instytucje państwowe, samorządowe, korporacyjne lub spółdzielcze). Częścią wspólną wszystkich odmian socjalizmu jest (częściowe lub całkowite) odrzucenie idei kapitalizmu oraz promowanie idei sprawiedliwości społecznej.

Socjalizm wywodzi się od filozofii rozwijanej na przełomie XVIII i XIX wieku przez działaczy, tj. Henriego de Saint-Simon, Pierre’a Leroux, Charlesa Fouriera i Roberta Owena. Celem ówczesnych socjalistów było zbudowanie społeczeństwa bez ubóstwa, gdzie siły rynkowe nie są głównym mechanizmem podziału bogactwa oraz państwa, w którym funkcjonowanie społeczeństwa opiera się na wspólnej własności, wzajemnej współpracy i altruizmie. Teoretykami socjalizmu połowy XIX w. byli: Karol Marks, Fryderyk Engels, Pierre Proudhon i Michał Bakunin – twórcy marksizmu, anarchizmu i anarchokolektywizmu. Wkrótce, na gruncie marksistowskiej wersji socjalizmu, powstały ideologie: komunistyczna oraz socjaldemokratyczna

Zapłodnienie in vitro (IVF) polega na połączeniu komórki jajowej i plemnika poza organizmem kobiety (zapłodnienie pozaustrojowe), w warunkach laboratoryjnych. Z leczenia metodą in vitro mogą skorzystać pary heteroseksualne, które są małżeństwem lub pozostają w związkach nieformalnych.
ZAPŁODNIENIE POZAUSTROJOWE
Jeśli inne metody leczenia niepłodności, nie przyniosły spodziewanych rezultatów zaleca się zapłodnienie pozaustrojowe. Co oznacza zapłodnienie in vitro? Nic innego, jak zapłodnienie poza organizmem kobiety. W warunkach laboratoryjnych dochodzi do połączenia komórki jajowej z plemnikiem, a następnie do rozwoju zarodka, który we wczesnym stadium jest wszczepiany w macicę kobiety, gdzie dojrzewa. Od tej pory ciąża przebiega naturalnie. Aby uzyskać zarodki poza organizmem, najpierw kobieta musi przyjmować leki hormonalne, aby jej organizm mógł wyprodukować więcej niż jedną komórkę jajową. Po pobraniu komórek jajowych z jajników i zapłodnieniu plemnikami partnera powstają zarodki, które hoduje się w inkubatorze przez 3 do 5 dni. W ostatnim etapie następuje transfer najlepszych, najczęściej dwóch zarodków do macicy kobiety. Pozostałe zostają zamrożone i przechowywane w odpowiednich warunkach.
Podsumowując, metody wspomaganego rozrodu składają się z następujących etapów:
Etap I
Stymulacja hormonalna
Stymulacja hormonalna polega na przyjmowaniu przez pacjentkę leków hormonalnych w celu pobudzenia jajników do produkcji pęcherzyków zawierających komórki jajowe. Podczas jednego cyklu powstaje od kilku do kilkunastu pęcherzyków jajnikowych.
Lekarz ginekolog, uwzględnia takie czynniki jak:
• wiek pacjentki
• poziom hormonów we krwi - hormon FSH (folikulotropowy)
o AMH (anti-Mullerian)
• obraz jajników w badaniu USG
• choroby współistniejące, mogące być przyczyną niepłodności
o endometrioza
o zespół policystycznych jajników
o przedwczesne wygasanie czynności jajników
Na podstawie powyższych danych lekarz zleca zastosowanie jednego z trzech tzw. protokołów stymulacji hormonalnej. Polegają one regularnym przyjmowaniu leków zwanych gonadotropinami, które różnią się w poszczególnych protokołach stymulacji dawką, rodzajem leku, długością jego przyjmowania. Kobieta przyjmuje leki w postaci zastrzyków podskórnych, które może wykonać samodzielnie. Zapraszamy na bezpłatny instruktaż podawania leków wykonany przez położną w ośrodku. Zapraszamy również do obejrzenia instrukcji podania leku czytaj leki w niepłodności.
36 godzin przed planowanym pobraniem komórek jajowych podawany jest lek (Pregnyl, Ovitrelle), który powoduje ostateczne dojrzewanie komórek jajowych w pęcherzykach.
Należy pamiętać, że w trakcie przyjmowania leków hormonalnych pacjentka musi pozostać pod kontrolą lekarza prowadzącego i nie może samodzielnie modyfikować dawki przyjmowanych leków.
Etap II
Pobranie komórek jajowych
Zabieg ten potocznie nazywany punkcją jajników, polega na nakłuciu obu jajników specjalną cienką igłą i pobraniu komórek jajowych z pęcherzyków jajnikowych. Zabieg ma miejsce w Ośrodku Gravida, odbywa się w znieczuleniu ogólnym, pod okiem doświadczonych anestezjologów i lekarzy ginekologów. Po zabiegu pobrania komórek żeńskich przychodzi czas na oddanie nasienia przez męża/partnera kobiety.
Wskazówki dla pacjentki
Należy pamiętać, aby pacjentka przed planowanym zabiegiem była na czczo, tzn. przez 6 godz. nie piła, nie jadła, nie żuła gumy. Czas trwania punkcji to około 20-30 minut. Po zabiegu pacjentka spędzi w Ośrodku około 3-4 godziny pod opieką anestezjologiczną. Po zabiegu może wystąpić delikatne krwawienie i lekki ból, który ustąpi po podaniu leków przeciwbólowych.
Etap III
Zapłodnienie komórek jajowych i hodowla zarodków
Pobrane w trakcie punkcji jajników komórki jajowe po upływie około 3 godzin zapładniane są nasieniem męża/partnera. Zabieg ten nazywa się mikroiniekcją plemnika do komórki jajowej (ICSI – z ang. Intracytoplasmic Sperm Injection). Polega na wstrzyknięciu do ooplazmy komórki jajowej unieruchomionego plemnika. Następnie komórki jajowe umieszczane są inkubatorze, gdzie w odpowiednich warunkach pozostają około 18-20 godzin. Po upływie tego czasu następuję ocena zapłodnienia. Prawidłowo zapłodnione komórki są hodowane w inkubatorze przez następne 2-5 dni. W określonym czasie przeprowadza się pod mikroskopem ocenę ich rozwoju.

Etap IV
Transfer i mrożenie zarodków
W dniu transferu, czyli przeniesienia zarodków do macicy kobiety, embriolog selekcjonuje najlepsze zarodki do transferu, zwykle przenosi się do macicy dwa zarodki. Przeniesienie zarodków jest zabiegiem bezbolesnym, dlatego nie wymaga podania środków znieczulających.
Po upływie 13-14 dni od transferu prosimy o wykonanie testu ciążowego lub badania poziomu hormonu beta-hCG we krwi i poinformowanie lekarza prowadzącego, bez względu na wynik.
Pozostałe zarodki podlegają procesowi mrożenia w temperaturze -198 ˚C metodą witryfikacji. Zamrożone zarodki przechowywane są w specjalnych zbiornikach z ciekłym azotem, w temperaturze -198 ˚C. Zbiorniki do przechowywania zarodków znajdują się pod stałą kontrolą aparatury monitorującej i personelu laboratorium wspomaganego rozrodu.
Informacja dla pacjentki
Do transferu zarodków pacjenta przychodzi z częściowo wypełnionym pęcherzem moczowym. Ułatwia to lekarzowi przeprowadzenie zabiegu przeniesienia zarodków do macicy.

Wskazówki po transferze:
• unikanie sauny, solarium, gorących kąpieli
• unikanie wzmożonego wysiłku fizycznego
• oszczędzający tryb życia
• przyjmowanie leków zaleconych przez lekarza

Do puki nie zjednoczy się ponownie naród i nie powstaną godne miejsca na wychowanie dzieci i emerytury dla społeczeństwa tyle,że umowy stałe pracy.
Więc wycofajmy się od kapitalizmu bo inne kraje ku temu idą.