duszy artyst nie obrazajcie...
bo ma prawojak wszyscy,
wyrazic awoja opinie.
nie obrazajcie nikogo,nawet gdy inaczej patrzy ,czy mysli.
nie wysylajcie nikogo do wiatru,
to niegodzi Kaszubom
wy co wiedzy nie macie w chamo stylu
opluwacie...

duszy artyst nie obrazajcie...
bo ma prawojak wszyscy,
wyrazic awoja opinie.
nie obrazajcie nikogo,nawet gdy inaczej patrzy ,czy mysli.
nie wysylajcie nikogo do wiatru,
to niegodzi Kaszubom
wy co wiedzy nie macie w chamo stylu
opluwacie...

kocham kiedy "wladza" popiera najlesza drge do ukcesu promocji mista !!! tylko abyscie gamonie ozumieli gdzie jest czlowiek !!!!

kocham kiedy "wladza" popiera najlesza drge do ukcesu promocji mista !!! tylko abyscie gamonie ozumieli gdzie jest czlowiek !!!!

Eeee i co teraz z chojniczanka ;>?
FZGK ?
Fanatycy z grodu krowy?
Nie damy zmieniac nazwy !!

Eeee i co teraz z chojniczanka ;>?
FZGK ?
Fanatycy z grodu krowy?
Nie damy zmieniac nazwy !!

mam wazenie ze ciebie lekko porabalo?

mam wazenie ze ciebie lekko porabalo?

i co tur czy krowa

i co tur czy krowa

Każdy, nawet najmłodszy mieszkaniec Chojnic zapytany o herb miasta odpowie, że jest to głowa tura z kolczykiem w nosie na srebrnym tle, przyozdobiona czerwoną różą pomiędzy rogami, który jest symbolem sąsiedztwa miasta z puszczą. Zwierzę to należało do największych dziko żyjących ssaków w Polsce, będąc zarazem symbolem siły.
Po raz pierwszy godło miasta pojawiło się najprawdopodobniej w XIII lub XIV w. Fakt ten związany był z rozwojem kancelarii miejskiej i koniecznością prowadzenia korespondencji z innymi miastami. Pieczęci z wizerunkiem tura używano do odciśnięcia miejskiego godła w laku lub wosku, aby nadać wiarygodność oraz powagę dokumentom. Z pisemnych przekazów chojnickiego burmistrza Benwitza z 1825 r. wynika, iż w miejskim archiwum w latach dwudziestych XIX w. miał się znajdować miedziany XIII wieczny tłok pieczęci zawierający herb miasta. Godło na owym stemplu znajdowało się w ośmiokątnym obramowaniu z napisem SIGILLUM CVITATIS CHONITZ i przedstawiać miało głowę byka, bez pierścienia w nozdrzach otoczoną ozdobami z kwiatów, ale między rogami zamiast dzisiejszego motywu kwiatowego znajdował się duży krzyż.
W XIII w. Pomorze Gdańskie opanowane było przez zakon krzyżacki. Stąd też niektórzy badacze uważają, iż głowa na tarczy herbowej nie przedstawia tura, lecz byka i jest zapożyczony od lokalnego komtura Człuchowa. Należy również pamiętać, iż w średniowieczu Chojnice podlegały pod komturstwo człuchowskie, którego herbem był właśnie leżący wół z wizerunkiem krzyża nad grzbietem .Jednak bardziej prawdopodobne jest, iż kształt oraz wygląd chojnickiego herbu związany jest z chrystianizacją Pomorza i to na długo przed Zakonem Krzyżowym. Otóż w roku 1166 ówczesny senior Bolesław Kędzierzawy wysłał na pomorze z misją chrystianizacji biskupa włocławskiego, Rutgera, który pieczętował się herbem Persztein, nazywanym później - Wieniawą. Z herbem tym związana jest legenda o rycerzu imieniem Lastek, która głosi, iż: Będąc na polowaniu z księciem morawskim, Lastek własnoręcznie schwytał żubra, łapiąc go za rogi. Następnie włożył mu w nozdrza pierścień z dębowej gałęzi i przyprowadził księciu. Gdy na chwilę oddał żubra innemu rycerzowi, zwierzę wyrwało się, a Lastek zmuszony był mieczem odciąć mu głowę. Za ten bohaterski czyn Lastek otrzymał ziemię i herb.
Wiadomo również, że w miejscu dzisiejszej bazyliki stała pogańska świątynia Światowida zwana gontyną. Chojniczanie, jak podają kroniki, nie opierali się chrystianizacji, ale w nowej wierze byli niestali. Jedynym sposobem na to było zniszczenie gontyny i wybudowanie w tym miejscu pierwszego chojnickiego drewnianego kościoła opatrzonego symbolem władzy papieskiej. W średniowieczu biskupi z upoważnienia papieża zakładali paliusz, na którym widniały cztery krzyże, dwa na ramionach i dwa na piersi w układzie jeden nad drugim, czyli w słup. Zatem gdy połączymy herb rodzinny włocławskiego biskupa Rutgera, i cztery krzyże z paliusz, otrzymamy pierwowzór chojnickiego godła, który uwidaczniał władzę biskupa i papieża nad schrystianizowanymi Chojnicami. Zatem pierwszy herb miasta zawierać miał czarną głowę tur z kolczykiem w nosie zwróconą na wprost, nad każdym rogiem widnieć miał krzyż a między rogami dwa, w układzie jeden nad drugim na żółtej tarczy, przypuszczalnie miał to być plaster miodu, o czym świadczą elementy na fasadzie chojnickiego ratusza, na którego południowej ścianie poniżej herbu z lewej i prawej strony widnieją pszczoły . Mimo iż ratusz zbudowano na początku XIX w. budowniczy pamiętali o podstawowych elementach heraldycznych herbu miasta. Dodatkowo tezę tą potwierdza fakt, iż w roku 1593 w archiwum miejskim znajdowała się pieczęć z takim właśnie wizerunkiem tura.
W 800 letniej historii miasta herb ulegał częstym przekształceniom. Krzyże, oraz łacińskie napisy zastąpiono gwiazdami lub motywami kwiatowymi, zaś między rogami tura wyraźnie ukształtowała się gałązka z różą. W wyniku decyzji o pozłoceniu rogów i kółka w nosie tura, dla zachowania zasady kontrastowości zmieniono tarczę na srebrną.
Pierwszej istotnej zmiany dokonano, po 1555 r., gdy w Chojnicach miały miejsce rozruchy na tle religijnym. Zabito wówczas katolickiego proboszcza a władzę w mieście przejęli luteranie. W tej sytuacji niedopuszczalne było, aby w herbie miasta krzyżyki z paliusza, występowały, jako symbol władzy papieskiej. Zapewne decyzją luterańskiej rady miasta zostały usunięte i zastąpione czerwoną różą. Herb w tej wersji nie przetrwał długo, gdyż w 1616 r. katolicy odzyskali władzę w mieście. Powrócono, zatem do starej wersji herbu, zastępując krzyżyki gwiazdkami. Wizerunek godła z takim właśnie wyglądem opisany został przez Goedtkego, burmistrz Chojnic z lat 1742- 1760, w jego słynnej monografii, Historia miasta Chojnice. I tak też z tego okresu zachowały się dwie pieczęcie miejskie. Pierwsza przedstawiała czarną głowę tura, z kwiatami pomiędzy rogami. Nad głową zaś widniał napis: +S'CIVITATIS KONITZE. Była to pieczęć mniejsza o średnicy 38 mm. Odcisk tej pieczęci znajduje się na dokumencie z 1730 roku przechowywanym w archiwum toruńskim. Druga pieczęć o średnicy 60 mm, zwana pieczęciom dużą wykorzystywana była okazjonalnie, różniła się jedynie układem kwiatów i gałązek oraz napisem + SECRETVM CIVITATIS CHONITZ.

Każdy, nawet najmłodszy mieszkaniec Chojnic zapytany o herb miasta odpowie, że jest to głowa tura z kolczykiem w nosie na srebrnym tle, przyozdobiona czerwoną różą pomiędzy rogami, który jest symbolem sąsiedztwa miasta z puszczą. Zwierzę to należało do największych dziko żyjących ssaków w Polsce, będąc zarazem symbolem siły.
Po raz pierwszy godło miasta pojawiło się najprawdopodobniej w XIII lub XIV w. Fakt ten związany był z rozwojem kancelarii miejskiej i koniecznością prowadzenia korespondencji z innymi miastami. Pieczęci z wizerunkiem tura używano do odciśnięcia miejskiego godła w laku lub wosku, aby nadać wiarygodność oraz powagę dokumentom. Z pisemnych przekazów chojnickiego burmistrza Benwitza z 1825 r. wynika, iż w miejskim archiwum w latach dwudziestych XIX w. miał się znajdować miedziany XIII wieczny tłok pieczęci zawierający herb miasta. Godło na owym stemplu znajdowało się w ośmiokątnym obramowaniu z napisem SIGILLUM CVITATIS CHONITZ i przedstawiać miało głowę byka, bez pierścienia w nozdrzach otoczoną ozdobami z kwiatów, ale między rogami zamiast dzisiejszego motywu kwiatowego znajdował się duży krzyż.
W XIII w. Pomorze Gdańskie opanowane było przez zakon krzyżacki. Stąd też niektórzy badacze uważają, iż głowa na tarczy herbowej nie przedstawia tura, lecz byka i jest zapożyczony od lokalnego komtura Człuchowa. Należy również pamiętać, iż w średniowieczu Chojnice podlegały pod komturstwo człuchowskie, którego herbem był właśnie leżący wół z wizerunkiem krzyża nad grzbietem .Jednak bardziej prawdopodobne jest, iż kształt oraz wygląd chojnickiego herbu związany jest z chrystianizacją Pomorza i to na długo przed Zakonem Krzyżowym. Otóż w roku 1166 ówczesny senior Bolesław Kędzierzawy wysłał na pomorze z misją chrystianizacji biskupa włocławskiego, Rutgera, który pieczętował się herbem Persztein, nazywanym później - Wieniawą. Z herbem tym związana jest legenda o rycerzu imieniem Lastek, która głosi, iż: Będąc na polowaniu z księciem morawskim, Lastek własnoręcznie schwytał żubra, łapiąc go za rogi. Następnie włożył mu w nozdrza pierścień z dębowej gałęzi i przyprowadził księciu. Gdy na chwilę oddał żubra innemu rycerzowi, zwierzę wyrwało się, a Lastek zmuszony był mieczem odciąć mu głowę. Za ten bohaterski czyn Lastek otrzymał ziemię i herb.
Wiadomo również, że w miejscu dzisiejszej bazyliki stała pogańska świątynia Światowida zwana gontyną. Chojniczanie, jak podają kroniki, nie opierali się chrystianizacji, ale w nowej wierze byli niestali. Jedynym sposobem na to było zniszczenie gontyny i wybudowanie w tym miejscu pierwszego chojnickiego drewnianego kościoła opatrzonego symbolem władzy papieskiej. W średniowieczu biskupi z upoważnienia papieża zakładali paliusz, na którym widniały cztery krzyże, dwa na ramionach i dwa na piersi w układzie jeden nad drugim, czyli w słup. Zatem gdy połączymy herb rodzinny włocławskiego biskupa Rutgera, i cztery krzyże z paliusz, otrzymamy pierwowzór chojnickiego godła, który uwidaczniał władzę biskupa i papieża nad schrystianizowanymi Chojnicami. Zatem pierwszy herb miasta zawierać miał czarną głowę tur z kolczykiem w nosie zwróconą na wprost, nad każdym rogiem widnieć miał krzyż a między rogami dwa, w układzie jeden nad drugim na żółtej tarczy, przypuszczalnie miał to być plaster miodu, o czym świadczą elementy na fasadzie chojnickiego ratusza, na którego południowej ścianie poniżej herbu z lewej i prawej strony widnieją pszczoły . Mimo iż ratusz zbudowano na początku XIX w. budowniczy pamiętali o podstawowych elementach heraldycznych herbu miasta. Dodatkowo tezę tą potwierdza fakt, iż w roku 1593 w archiwum miejskim znajdowała się pieczęć z takim właśnie wizerunkiem tura.
W 800 letniej historii miasta herb ulegał częstym przekształceniom. Krzyże, oraz łacińskie napisy zastąpiono gwiazdami lub motywami kwiatowymi, zaś między rogami tura wyraźnie ukształtowała się gałązka z różą. W wyniku decyzji o pozłoceniu rogów i kółka w nosie tura, dla zachowania zasady kontrastowości zmieniono tarczę na srebrną.
Pierwszej istotnej zmiany dokonano, po 1555 r., gdy w Chojnicach miały miejsce rozruchy na tle religijnym. Zabito wówczas katolickiego proboszcza a władzę w mieście przejęli luteranie. W tej sytuacji niedopuszczalne było, aby w herbie miasta krzyżyki z paliusza, występowały, jako symbol władzy papieskiej. Zapewne decyzją luterańskiej rady miasta zostały usunięte i zastąpione czerwoną różą. Herb w tej wersji nie przetrwał długo, gdyż w 1616 r. katolicy odzyskali władzę w mieście. Powrócono, zatem do starej wersji herbu, zastępując krzyżyki gwiazdkami. Wizerunek godła z takim właśnie wyglądem opisany został przez Goedtkego, burmistrz Chojnic z lat 1742- 1760, w jego słynnej monografii, Historia miasta Chojnice. I tak też z tego okresu zachowały się dwie pieczęcie miejskie. Pierwsza przedstawiała czarną głowę tura, z kwiatami pomiędzy rogami. Nad głową zaś widniał napis: +S'CIVITATIS KONITZE. Była to pieczęć mniejsza o średnicy 38 mm. Odcisk tej pieczęci znajduje się na dokumencie z 1730 roku przechowywanym w archiwum toruńskim. Druga pieczęć o średnicy 60 mm, zwana pieczęciom dużą wykorzystywana była okazjonalnie, różniła się jedynie układem kwiatów i gałązek oraz napisem + SECRETVM CIVITATIS CHONITZ.