Panie Wójcie, SKROMNY PANIE WÓJCIE: doszukuje się oświetlenia na skrzyżowaniu w strefie ekonomicznej i nie jak go nie widzę, bo jest za ciemno. Uważam, że może warto pojeździć nowym służbowym samochodem po gminie. Wszak oko Pańskie konia tuczy.

U... Igły Panu wójtowi nie podobają. Ajajajaaaajaj...
A może miłościwie panujący wójt zbuduje chodniki w Funce, Bachorzu, Sworach... Zdaje się, że to wstyd, że w takich miejscowościach nie ma chodników.

Zaanektowane Charzy i Chojniczki to odpływ kasy z gminnego budżetu... pewnie o to chodzi burmistrzowi. Zabrać najlepsze kąski. Ufam, że ten numer nie przejdzie.

"(...) w grę wchodzi trzeci czynnik - jest nim ochrona lokalnego interesu publicznego drugiej gminy, której terytorium ma ulec zmniejszeniu (...)" - to chyba przeważy o sprawie, jeśli Ratusz pójdzie w zaparte i wdrażać będzie swój pomysł anektowania terenów gminnych (czy to poprzez połączenie obu samorządów i zdominowanie wiejskiego, czy też poprzez zabór Charzyków i Chojniczek). Bo interes wspólnoty mieszkańców gminy wiejskiej Chojnice ucierpi jeśli dojdzie do jej wchłonięcia przez miasto Chojnice: mam na myśli mniejszość przedstawicieli obszarów wiejskich w ewentualnej wspólnej Radzie, utratę przez mieszkańców obecnej gminy wiejskiej potencjalnych źródeł unijnych dotacji z programu PROW, zatracenie tożsamości wynikającej z wielowiekowej historii i tradycji obszarów wiejskich i wiele wiele innych czynników...

Dodam jeszcze jedną rzecz, dziś już dla Państwa historyczną. Kiedy Stowarzyszenie Arcana Historii, złożyło petycję (o zmianę napisu na pomniku żołnierzy ZSRR) na ręce burmistrza, radnych Miasta Chojnice, a sama petycja była przywoływana na pracach Komisji Komunalnej Rady Miejskiej, to Pan burmistrz twierdził, że petycja, nie podlegała procesowi administracyjnemu. Sprawa dotyczyła braku odpowiedzi na naszą petycję w terminie 30 dni, braku informowania Stowarzyszenia Arcana Historii o kolejnych podjmowanych krokach i braku nadsyłania do nas kopiii korespondencji Urzędu Miejskiego w tej sprawie z innymi instytucjami publicznymi (do czego Urząd był zobowiązany). Na mój zarzut o brak odpowiedzi na petycję p. Finster złożył na tym portalu jakieś śmieszne sprostowanie z którego absolutnie nic nie wynikało, zresztą sam się pod tym podpisywał. Moje pytanie jest następujące - Gdzie Pan wtedy był Panie Wajlonis? Z kim się Pan konsultował? Gratuluję Panu również podróży do Mozyrza na paradę Milicji, Wojska i konsumpcję serków niepodal bezwonnych chlewni. Nie jest Pan dla mnie autorytetem w żadnej dziedzinie, a Pana egzaltacja siegąjąca zenitu dyskredytuje Pana. Ważnym jest też, dla mnie bardzo istotne, że jest Pan prawnikiem i udał się Pan w podróż na Białoruś, nie dostrzegając łamania praw człowieka przez prezydenta Białorusi. W każdej sprawie chce mieć Pan rację nawet jeśli nie ma Pan o niej pojęcia, czego świadkiem byłem na wykładzie dr Hauke - Paczoskiej w sali konferencyjnej Wszechnicy Chojnickiej. Wykład dotyczył Żołnierzy Wyklętych. Na pewno Pan pamięta. Pozdrawiam!

Panie Dyrektorze, serdecznie dziękuję, w swoim imieniu, za ukazanie Pana stanowiska w sprawie. Zwracam szczególną uwagę na Pana słowa dotyczące mojej wypowiedzi, a mówiące, że dokonałem nadinterpretacji. Z Pana wywodu, nie wynika nic poza to, co sam powiedziałem dla "Gazety Pomorskiej". Stąd,że niekoniecznie trzeba przywoływać litanię aktów, aby mieć rację i mówić zgodnie z prawdą i ... prawem. Otóż, w Polsce, nie ma praktyki (proszę mi wskazać, jeśli się mylę), aby miasto mające ponad 20.000 (założenie teoretyczne - wiąże się z tym ordynacja wyborcza), 25.000 ( w praktyce) było siedzibą tak zwanej gminy miejsko - wiejskiej. I słusznie Pan zauważa, że ustawodawca musi uwzględnić chakter danej gminy, jej historię, etc. Stąd w POLSCE, istnieje praktyka ustrojowa, która zakłada, że miasta o liczbie mieszkańców powyżej 20.000 mieszkańców nie są siedzibami dla gmin miejsko - wiejskiej. W tym względzie istnieje w Polsce kilka wyjątków,( przykładem niech będzie Kluczbork), ale są to wyjątki. Natomiast nie znajdzie Pan ani jednego w Polsce miasta o liczbie mieszkańców około 40 tysięcy, które byłoby siedzibą gminy miejsko - wiejskiej. Stąd, Szanowny Panie, istnieją sytuacje precedensowe związane z życiem samorządowym w Polsce. I tak, żeby nie być gołosłownym przywołam ponownie argument, którym na tym formum już się posługiwałem i który wydaje się nad wyraz przystawać do omawianej sprawy. Otóż ustawodawca określa w Ustawie o Samorządzie Gminnym, liczbę mieszkańców danej gminy na ponad 100.000 aby na czele samorządu jako organ mógł stać na równi z radą prezydent, a nie burmistrz. Jednak praktyka wskazuje, że prezydentami są organy miast poniżej 100.000, a nawet poniżej 50 tysięcy i dlaczego to Pan jako prawnik powinien wiedzieć, pomimo, że ten wyjątek nie znajduje podstaw w przywołanej ustawie. W tym też temacie, mógł Pan ostrzec burmistrza, który w mediach dokonał nadinterpretacji Ustawy o Samorządzie Gminnym mówiąc, że kiedy samorząd miałby 57 tysięcy mielibyśmy prezydenta (o czym zdaje sie marzy). Nie wyjaśnił Pan też moich wątpliwości, bo ja ich nie mam, jestem natomiast pewien, że w świetle funkcjionujących ustaw, WCHŁONIĘCIE gminy wiejskiej Chojnice, czy połączenie obu samorządów pod szyldem gminy miejsko - wiejskiej jest po prostu niemożliwe. I jeśli nadal będzie Pan naciskał przygotuje odpowiednią analizę, która opublikuję po uzyskaniu uprzednio odpowiedniej recenzji profesorów zajmującyhc się tymi zagadnieniami. Pozdrawiam.

Nie odpowiada rzeczywistości prawnej wypowiedz p. Marcina Wałdocha w Gazecie Pomorskiej, o rzekomym braku możliwości łączenia gmin miejskiej i wiejskiej w sytuacji gdy powstanie organizm o liczbie mieszkańców większej niż 20 000 mieszkańców. Myli się Pan głęboko. Proszę wiec przyjąć wyjaśnienia, co do stanu prawnego tejże sprawy.
Artykuły 4, 4a i 4b ustawy o samorządzie gminnym tworzą całościową podstawę prawną dla dokonywania szeroko rozumianych zmian terytorialnych gmin, nadawania im statusu miasta czy też ustalania i zmiany nazw gmin oraz siedzib ich władz. Szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać wniosek rady gminy oraz tryb jego składania i rozpatrywania, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 sierpnia 2001 r. w sprawie trybu postępowania przy składaniu wniosków dotyczących tworzenia, łączenia, dzielenia, znoszenia i ustalania granic gmin, nadawania gminie lub miejscowości statusu miasta, ustalania i zmiany nazw gmin i siedzib ich władz oraz dokumentów wymaganych w tych sprawach (Dz. U. Nr 86, poz. 943 z późn. zm.) Są to przepisy o charakterze materialnotechnicznym. Z brzmienia art. 4 i 4a można wyciągnąć wniosek, iż występują dwa typy gmin: gmina wiejska i gmina miejska. Rozróżnienie to ma przede wszystkim charakter formalny - dotyczy nadania gminie lub miejscowości statusu miasta. Natomiast nie wynika z ustawy, jakie elementy powinny odróżniać gminę wiejską od miejskiej. Pewną wskazówkę znaleźć można w art. 4 ust. 4, który w stosunku do miast nakazuje uwzględniać infrastrukturę społeczną i techniczną oraz układ urbanistyczny i charakter zabudowy. Podział gmin na wiejskie i miejskie w sposób bezpośredni wpływa na nazewnictwo organów gminy (np. rada gminy i rada miejska - art. 15) oraz organów jednostek pomocniczych, choć tu już trudno mówić o konsekwencji ustawodawcy (por. art. 5 ust. 1 oraz art. 36 i 37). Brzmienie art. 4 ust. 2: "Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane także na wniosek zainteresowanej rady gminy" wskazuje na to, że omawiane rozporządzenie może być wydane z urzędu (wówczas obowiązuje tryb postępowania opisany w art. 4a), jak i na wniosek rady gminy. Użyty przez ustawodawcę zwrot "także" zdaje się sugerować, iż wydawanie rozporządzenia z urzędu pomyślane było jako reguła, zaś na wniosek rady gminy, jako wyjątek. Kompetencja Rady Ministrów do tworzenia, dzielenia i znoszenia gmin wynika z faktu, że gmina jest podstawową jednostką zasadniczego podziału terytorialnego państwa. Na radzie Ministrów, jako strażniku interesu publicznego ciąży w tym przypadku obowiązek racjonalnego ukształtowania podziału terytorialnego. Dotyczy to także ustalania granic, nazw i siedzib władz (organów) gminy, jak też nadawania gminie statusu miasta i ustalania jego granic. W art. 4 ust. 3 i 4 zawarte zostały kryteria, którymi powinna kierować się Rada Ministrów przy wydawaniu rozporządzenia. Ustalenie i zmiana granic gmin powinny być dokonywane w sposób zapewniający gminie terytorium możliwie jednorodne ze względu na układ osadniczy i przestrzenny, uwzględniający więzi społeczne, gospodarcze i kulturowe oraz zapewniający zdolność wykonywania zadań publicznych. Z kolei przy nadaniu gminie lub miejscowości statusu miasta, ustaleniu jego granic i ich zmianie należy uwzględnić infrastrukturę społeczną i techniczną oraz układ urbanistyczny i charakter zabudowy. Nigdzie jednak kryteria te nie zostały zdefiniowane. Toteż de facto nie podlegają one weryfikacji. To sama Rada Ministrów decyduje, czy opisane warunki zostały zachowane, wydając stosowne rozporządzenie. Rozporządzenie to jest aktem normatywnym, a co za tym idzie, nie wymaga uzasadnienia faktycznego ani prawnego. Mamy tu zatem do czynienia z daleko posuniętą uznaniowością organu administracji publicznej. Omawiane przepisy były wielokrotnie zaskarżane do Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał ten konsekwentnie odmawiał stwierdzenia ich sprzeczności z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej np. wyrok TK z dnia 8 kwietnia 2009 r., K 37/06, (Dz. U. Nr 63, poz. 532). Warto wskazać na uzasadnienie Wyroku TK z dnia 4 listopada 2003 r., K 1/03, OTK-A 2003, nr 8, poz. 85, w którym czytamy : „W sumie, przepisy art. 4 - w zakresie zaskarżenia - razem z art. 4a i 4b ustawy mają za zadanie w pełni określić system ustalania (zmiany) granic sąsiadujących gmin (miast). Ich interpretacja nie jest jednak prosta i jednoznaczna. Sam zwrot "ustalanie granic gmin" używany jest w różnych znaczeniach. Niewątpliwie jednak w badanym przypadku ustawodawcy chodziło o takie "ustalenie", które polega na zmianie granic gmin dalej istniejących, mających dalej te same nazwy i siedziby organów. Sumując tę część rozważań stwierdzić należy, iż uprawnioną - tzn. taką która prowadzić może do zmiany granic gmin, przesłanką wszczęcia postępowania na wniosek zainteresowanej gminy jest publiczny interes lokalny związany z polepszeniem sytuacji społeczno-terytorialnej tej właśnie gminy, a zarazem nie skutkujący uniemożliwieniem lub drastycznym pogorszeniem warunków działania drugiej gminy. Tak więc w postępowaniu tym mamy do czynienia z rozstrzyganiem wielopłaszczyznowego konfliktu interesów. Chodzi bowiem, nie tylko o proste przeciwstawienie: wartości konstytucyjnie chronionej, jaką jest stabilizacja stosunków społeczno-terytorialnych kraju - publicznemu interesowi lokalnemu gminy inicjującej postępowanie; w grę wchodzi trzeci czynnik - jest nim ochrona lokalnego interesu publicznego drugiej gminy, której terytorium ma ulec zmniejszeniu. Dopiero jednak po rozstrzygnięciu, czy interes gminy inicjującej postępowanie w ogóle znajduje uzasadnienie w konfrontacji z wartością konstytucyjnie chronioną, jaką jest stabilność granic gmin - Rada Ministrów przejść może do zbadania, czy zmiana taka nie pogorszy drastycznie sytuacji drugiej gminy, znosząc możliwość jej działania lub istotnie ją ograniczając. ”
W sposób nie uprawniony, na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów ordynacji wyborczej do rad gmin p. Wałdoch dokonał nadinterpretacji przepisów dotyczących łączenia, podziału, zmian granic gmin. Otóż te przepisy wyborcze jedynie określają metodę wyboru radnych a nie determinują uprawnień wskazanych na wstępie wywodu. W myśl art. 87 ordynacji wyborczej w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców o wyborze na radnego rozstrzyga liczba ważnie oddanych głosów na poszczególnych kandydatów, zaś z art. 88 w gminach liczących powyżej 20 000 mieszkańców podziału mandatów pomiędzy listy kandydatów lub grupy list dokonuje się proporcjonalnie do łącznej liczby ważnie oddanych głosów odpowiednio na kandydatów danej listy albo grupy list. Różnica jest de facto w nazewnictwie. Jeżeli, siedziba rady gminy znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy, rada nosi nazwę rady miejskiej.
Mam nadzieję, iż powyższe wywody wyjaśniają wątpliwości p. Wałdocha oraz potencjalnych czytelników.


Z poważaniem
Dyrektor Generalny Urzędu Miejskiego w Chojnicach
Robert Wajlonis

Pełne poparcie dla Wójta

Nic nie rozumiecie, jak się nasz miejski cysorz ukoronuje to wtedy rozpocznie podboje, jak na cysorza przystało.... a potem podbije Człuchów i Brusy itp a na koniec zorganizuje oblężenie Częstochowy i pokaże szwedom jak to się fachowo robi !

Połączenie miasta i gminy Chojnice to zamach na wolność rolników. W pełni popieram wójta.

Rolnicy nie nabiorą się na gadanie burmistrza. Wiadomo, że gmina zawsze lepiej wychodzi kiedy jest samodzielna.

Panie waldku , pozwole sobie zacytować pewien komentarz ". Ale prezydent jest też np. w takich miastach jak: Sopot - ok. 40 tyś mieszkańców, Starogard Gd. ok. 48. To tylko przykłady z podwórka. Po prostu była taka furtka i nadal jest, że miastom o kluczowym znaczeniu, dla kultury i gospodarki można zezwolić na zamianę burmistrza na prezydenta właśnie w okolicach 50 tysięcy"

W pełni popieram stanowisko pana Wójta.

W wyborach właściwie oddałam swój głos

Panie Wójcie,Starogard Gd,nie ma 100 tyś mieszkańców a jest tam prezydent.

Popieram wójta . Gmina by tylko na tym interesie straciła. A od kiedy burmistrz zna się na rolnictwie? Rolnicy pamiętajcie, że lepszy swój wróg niż obcy przyjaciel.