Nowości książkowe

"Pieśniarz Wiatru" Williama Nicholsona to bardzo pomysłowa, fantastyczna wizja świata, w którym pozycja społeczna zależy od ilości punktów zdobytych w corocznym Wielkim Egzaminie. 

Miasto Aramanth jest niczym oaza, którą z jednej strony otaczają bezkresne przestrzenie jałowych pustynnych nieużytków, zaś z drugiej wspiera się na skalistym brzegu wielkiego oceanu. Zbudowane na kształt okręgu, zostało otoczone grubymi murami, które skutecznie broniły mieszkańców przed atakami dzikich pustynnych hord.
 
Dzielnice miasta układały się w koncentryczne pierścienie, rozchodzące się od centrum do murów Aramanth. Każda z dzielnic miała swój kolor. Od zewnętrznej - Szarej, gdzie ludzie mieszkali w szarych, wyciosanych z kamienia sześcianach, przez Kasztanową z domkami bardzo prostymi, Pomarańczową z domostwami o klasę wyższymi, bo posiadającymi tarasy. Najbliżej centrum leżała dzielnica Szkarłatna, którą tworzyły obszerne domy wyposażone we własne ogrody, ozdobione plątaniną ścieżek.  


W samym sercu Aramanth znajdowała się dzielnica Biała, tu stał Pałac - siedziba Imperatora Creotha Szóstego, a także zbudowane z marmuru albo polerowanego wapienia domy rządzących. Tuż obok wyrastała wsparta na kolumnach Sala Osiągnięć i budynek Uniwersytetu Egzaminatorów, siedziby Rady Egzaminatorów, najwyższej władzy państwowej w Aramanth.

Normy społeczne rządzące miastem określał, stworzony przed wieloma laty, system punktacji. Według jego zasad przedstawiciele wszystkich rodzin zamieszkujących Aramanth raz do roku przystępowali do Wielkiego Egzaminu, mającego ustalić punktację ich rodzin w nadchodzącym roku. Od ilości zdobytych punktów zależało praktycznie wszystko, mieszkanie w lepszej lub gorszej dzielnicy, stanowisko pracy czy nawet kolor strojów. Coroczny test określał pozycję społeczną danej rodziny na nadchodzące dwanaście miesięcy.
Większość społeczeństwa biernie przyjmowała system punktacji rządzący ich losem, zewnętrzny świat pełen niebezpieczeństw był marną alternatywą dla uporządkowanego życia w Aramanth. Za murami miasta mieli wszystko co niezbędne do życia. Każdy z nich miał świadomość jakim jest szczęściarzem, zamieszkując w tej oazie pokoju, dostatku i równych szans.

Jednak nie wszystkim odpowiadał usankcjonowany system ciągłej kontroli i życia pod dyktando corocznych egzaminów. Rodzeństwo Kestrel i Bowman Hath pierwsze przeciwstawiło się systemowi. Są przekonani, że zmiany w Aramanth może zapoczątkować Pieśniarz Wiatru. Jest to tajemnicze urządzenie, drewniana rzeźba, bliżej nieokreślony przedmiot, który stoi w samym centrum miasta, na terenie amfiteatru będącego co roku areną Wielkiego Egzaminu. Według legendy to urządzenie, którego pochodzenie nie do końca jest znane, zaśpiewa ponownie głosząc upadek systemu punktacji, powrót harmonii i ogólnego szczęścia. Trzeba tylko odnaleźć jego głos, skradziony przez złego ducha Moraha. Aby ustrzec się zemsty Wielkiego Egzaminatora i degradacji rodziny, Kestrel i Bowman ruszają na poszukiwanie głosu Pieśniarza Wiatru.

Książka Williama Nicholsona skierowana jest przede wszystkim do młodego czytelnika. Obraz społeczeństwa, którego struktura zbudowana została na cyklu corocznych sprawdzianów, żywo przypomina system edukacji jaki znamy z naszego życia. Slogan ”Nienawidzę szkoły” wykrzyczany przez Kestrel, będzie niewątpliwie atrakcyjny dla nastoletniego czytelnika, ale nie jest wyłącznie przejawem młodzieńczego buntu. To sprzeciw wyrażony w stosunku do systemu, który tłamsi indywidualność młodych ludzi, wpływa na zdolność samooceny, a przede wszystkim przypina łatki wpływające na dalsze życie.

Jednak tym, co wyróżnia książkę Williama Nicholsona, jest warstwa przygodowa z bogatą fabułą obfitującą w ciąg niewiarygodnych zdarzeń. Główni bohaterowie zmuszeni są odbyć niebezpieczną podróż przez egzotyczne przestrzenie, malowniczo opisane przez autora, zasadzki, fortele i potyczki z dziwnymi istotami, budują klimat tej powieści.
William Nicholson to absolwent Cambridge, autor scenariuszy do kinowych hitów: ”Cienista dolina”, ”Nell”, ”Rycerz króla Artura”, ”Szara Sowa”, ”Elizabeth: Złoty Wiek”. Współtworzył scenariusz ”Gladiatora”.

Artykuł pochodzi z portalu www.chojnice24.pl

• Komentarze Chojnice24 (8)
• Komentarze Facebook (...)