Jak zostać królem

Zwycięzca tegorocznych Oskarów, to wyjątkowa opowieść o człowieku, który aby uratować królestwo, musiał uporać się z własnymi ułomnościami.

Gdy Jerzy VI obejmował tron króla Anglii, brał we władanie najpotężniejsze imperium początków XX wieku. Nie miał jednak w zanadrzu ogromnego doświadczenia i charyzmy swego ojca, który w oczach poddanych urósł do symbolu władcy bez reszty oddanego służbie ojczyźnie. Nie miał też pewności siebie, jaką posiadał starszy brat Edward, który zasiadał na tronie, jako Edward VIII. Jego determinacja i siła charakteru ujawniły się w chwili, gdy postanowił abdykować, po tym jak jego plany poślubienia dwukrotnej rozwódki nie zyskały akceptacji sfer rządowych.

Jerzy VI wstępując na tron brytyjskiego imperium, musiał sprostać oczekiwaniom, jakie pokładali w nim poddani. Dziedzictwo pozostawione przez Jerzego V wymaga od nowego władcy ogromnego poświęcenia, oddania się służbie narodowi bez reszty, zwłaszcza gdy na horyzoncie pojawia się widmo III Rzeszy. Następca tronu chciał także zatrzeć niemiłe wspomnienia po krótkim, choć burzliwym panowaniu swego brata, który w przekonaniu podwładnych, w trudnych czasach, pozostawił królestwo bez opieki, realizując własne zachcianki.

Jerzy VI był naturalnym kontynuatorem polityki swego ojca, co jasno wyraził wybierając imię koronacyjne. Reprezentował tradycyjne wartości, które gwarantowały stabilność w rozedrganej politycznie Europie. Byłby idealnym władcą, gdyby nie ułomność, która odbierała mu pewność siebie i która zawładnęła całym jego umysłem, spychając na drugi plan sprawy istotne dla funkcjonowania państwa. Jerzy od najmłodszych lat zmagał się z jąkaniem, ta przypadłość wpłynęła na całe jego życie, odbierając mu wiarę we własne możliwości. Choć wydawał się idealnym kandydatem na przyszłego króla, odsuwał się od życia publicznego, aby uniknąć wystąpień przed większym audytorium, co w wypadku tej profesji jest rzeczą nieuniknioną. Człowiek, który czuł w sobie powołanie do piastowania urzędu monarszego, rezygnował ze swych marzeń z obawy przed kompromitacją.

Brzemienne w skutkach było wydarzenie z 1925 roku, kiedy jeszcze jako Albert, książę Yorku otwiera wielką wystawę na Wembley, wtedy zgromadzony na stadionie tłum poznaje wstydliwą tajemnicę przyszłego władcy. Nie tylko ten kilkutysięczny tłum uczestniczy w klęsce monarszego syna, w 1925 roku za sprawą fal radiowych, relacja BBC dociera do milionów słuchaczy w całym kraju.

Widząc wewnętrzną walkę Jerzego, jego żona Elizabeth zaczyna desperacko szukać lekarza, który mógłby wyleczyć małżonka z tej słabości. Po kilku spotkaniach ze sługami Eskulapa, którzy reprezentowali tradycyjne podejście do zawodu, Elizabeth trafia na pewnego Australijczyka imieniem Lionel, niespełnionego aktora szekspirowskiego i logopedy amatora, stosującego niekonwencjonalne metody leczenia. Spotkanie obu panów, zaowocuje konfrontacją dwóch silnych charakterów, a początkowa niechęć do kontrowersyjnego Australijczyka przerodzi  się w przyjaźń, która doprowadzi Jerzego VI do najważniejszego przemówienia w jego życiu.

”Jak zostać królem” to niewątpliwy triumfator tegorocznych Oskarów. Osiem nominacji, cztery zdobyte statuetki, zwróciły oczy całego świata na tą kameralną produkcję, pozbawioną typowego dla Hollywood blichtru. Pytanie o to, czy bohater filmu, osadzony w realiach bardzo ważnych historycznie, przestanie się jąkać, czy ta kwestia jest wystarczająca dla zbudowania dobrego scenariusza, otrzymuje jednoznaczną odpowiedź.

Kwintesencją tego filmu jest relacja, jaka zaistniała pomiędzy przyszłym władcą, a domorosłym logopedą. Pierwszy z nich jest człowiekiem, który uosabia esencję brytyjskości, stateczny i reprezentujący tradycyjne wartości, stał się wycofany i zamknięty w sobie z powodu swojej ułomności. Drugi, pewny siebie i rubaszny, posiada swobodę, której brak pacjentowi z Pałacu Buckingham, jednak jako ”prowincjusz” brytyjskiego imperium tęskni za wszystkim co uosabia jego podopieczny.

Na bazie wzajemnych zależności Colin Firth i Geoffrey Rush stworzyli duet, który dźwiga na swych barkach ciężar całego filmu. Bo choć to film, w którym monarchia gra pierwsze skrzypce, to pałacowego blichtru w nim nie zobaczymy. Większa część dzieła Toma Hoopera rozgrywa się w obskurnym gabinecie Lionela Logue’a i to właśnie obdrapane ściany tego lokum stają się niemym świadkiem wielkiego odrodzenia brytyjskiego monarchy.

Reżyseria: Tom Hooper
Scenariusz: David Seidler
Obsada: Colin Firth, Geoffrey Rush, Helena Bonham Carter

Reklama | Czytaj dalej »

Film do recenzji udostępniła wypożyczalnia SHOCK, mieszcząca się przy al. Bayeux 28, I piętro, otwarta: poniedziałek-sobota 11.00-20.00, niedziela 12.00-17.00.
Tel. 52 396 70 20

Jesienna promocja w wypożyczalni SHOCK!!!
Wypożyczając dwie nowości – po 6zł, trzecia nowość gratis.
Wypożyczając jedną nowość – po 6 zł, drugi film w innej kategorii – 3zł
Wypożyczając dwa filmy innej kategorii (oprócz nowości) – po 3 zł-  kolejne filmy w tej samej kategorii gratis.
(promocja obowiązuje od poniedziałku do piątku)

UWAGA KONKURS! Mamy dla Was darmowe wypożyczenie filmu z oferty wypożyczalni SHOCK. Wystarczy odpowiedzieć na pytanie konkursowe. Co tydzień, wśród czytelników, którzy nadeślą poprawną odpowiedź, wylosujemy jedną osobę, która otrzyma możliwość darmowego wypożyczenia dowolnego filmu. Maile proszę kierować do czwartku 3 listopada, na adres shock@chojnice24.pl w temacie wpisując tytuł omawianego filmu, a w treści odpowiedź na pytanie oraz swoje dane: adres, telefon, imię i nazwisko (Twoje dane są chronione wg obowiązującego prawa).

PYTANIE KONKURSOWE: Geoffrey Rush stworzył pełną ekspresji postać  kapitana Hectora Barbossa w serii filmów o przygodach piratów. Podaj tytuł serii. Ogłoszenie wyników w sobotę (5 listopada).

Rozwiązanie konkursu: Pierwowzorem dla filmu "Nieściszalni” jest krótkometrażowa produkcja ”Muzyka na jeden lokal i sześć perkusji”. Tym razem nikt nie podał prawidłowej odpowiedzi.

Artykuł pochodzi z portalu www.chojnice24.pl

• Komentarze Chojnice24 (0)
• Komentarze Facebook (...)