ale za to mobberzy mają się dobrze na swoich wymoszczonych posadkach ..przeważnie są zdystansowani do innych psychopaci albo stare, wysuszone babska po klimakterium

Zjawisko mobbingu znajduje się w naszym życiu codziennym,ale jest praktycznie w rozmowach nie poruszane.Młodzi czy starsi ludzie boją się mówić o mobbingu i bronić się przed nim.Sama interesuję się tematem tego zjawiska,ponieważ wydaje mi się,że też mnie on dotyczy.Analizując zachowania mojego pracodawcy,zauważyłam,że jestem ofiarą mobbingu.Problem pojawia się wtedy, kiedy trudno mi się przed tym bronić, nie wiem co robić,a zwolnić się nie mogę,gdyż muszę się za coś utrzymać…To tak zwane błędne koło…pozdrawiam

A co się dziwisz? Jak szefowa powie, że 10 podań jest na twoje miejsce to do kogo sie skarżyć?

Podobno w Brusach w jakimś przetwórstwie rybnym fatalnie sie dzieje - kobiety sie skarżą ale żadna pary nie puszcza.

Zamieciona pod dywan... Pracownicy szpitala podpisali lojalki, że nie będą kontaktować się z mediami. No to z kim rozmawiać?

I co sprawa już ucichła, czy jak?

Teraz, gdy o pracę ludziom młodym jest niezmiernie trudno, trzeba mówić o mobbingu. Bo jest to zjawisko coraz częstsze… Pracy jest coraz mniej, jest mniej atrakcyjna a chętnych do pracy przybywa, życie staje się coraz droższe, natomiast zarobki stoją w miejscu. Wynikiem tego jest wyścig szczurów, każdy patrzy na siebie, chce jak najlepszej pracy, zarobków… Nieważne jakim kosztem. Pracodawcy to wykorzystują świadomie lub nie. Sprzyja temu ich pozycja, a przede wszystkim wspomniana sytuacja na aktualnym rynku pracy… (“Jak ci się nie podoba to się zwolnij, mam na twoje stanowisko 100 innych”). W tej sytuacji w zakładach pracy, można spotkać się nawet ze stwierdzeniami, że takie praktyki stają się powoli normą. Słowa w stylu “Albo się dostosuję, albo stracę pracę” są jak najbardziej prawdziwe. Jest to wielce niepokojące! Szczególnie młodzi ludzie wychodzą z takiego założenia. Boją się konsekwencji, jakie mogą ich spotkać po ujawnieniu przez nich tego zjawiska..Nie znają swoich praw, nie wiedzą jak ich dociekać. Nawet jeśli wiedzą, to często kończy się to słowami “Ale co ja mogę? Nic nie da się zrobić”.
Kolejna sprawa dotycząca szerzenia się mobbingu, to bezkarność pracodawców. Czują się nietykalni, wiedzą, że w tych czasach każdy boi się o własna pracę. Wiedzą, ze jeśli ktokolwiek zdecyduje się z nimi walczyć, straci pracę. Możemy się zastanowić, ile tak naprawdę spraw o mobbing trafia przed sad i ile kończy się prawomocnym wyrokiem? Moim zdaniem niewiele (w odniesieniu do skali zjawiska). Z jednej strony może być to spowodowane tym, o czym wspomniałem wcześniej (obawa pracownika o posadę) a z drugiej, że kary za naruszenie prawa w tym względzie są niskie i mało dotkliwe. A takie sprawy mogą ciągnąć się miesiącami…(np. brak jednoznacznych dowodów)..Pokrzywdzeni wychodzą z założenia, ze nie warto ryzykować całej swojej kariery zawodowej, nie wiedząc tak naprawdę jak może się to wszystko zakończyć. Temat trudny, warty społecznej dyskusji. Zjawisko mobbingu jest powszechne, nie można robić z niego tematu tabu, dzięki temu przyzwalając pracodawcom na jego stosowanie.

Mobbing w naszym otoczeniu pojawia się coraz częściej. A wręcz za często.Choć ludzie wiedzą że nikt niema prawa znęcać się psychicznie i fizyczne na drugiej osobie to i tak takie sytuacje mają miejsce. Ludzie będący ofiarami mobbingu boją się o tym głośno mówić. To wielki błąd. Może wiąże się to z tym iż będzie to trudne do udowodnienia. A wszystko zostanie skierowane przeciwko nim.

Temat mobbingu według mnie nadal jest tematem tabu, dlatego powinno się o tym mówić jak najwięcej, aby podnieść świadomość społeczeństwa i pomóc ofiarom przerwać milczenie. Działania mobbingowe wywołują lęk związany z utratą zatrudnienia, oraz wpływają na pogorszenie atmosfery i wydajności pracy w przedsiębiorstwie. Długotrwałe zjawisko może być tragiczne w skutkach.Dlatego dostrzegajmy mobbing i nie pozwólmy aby sprawcy przemocy czuli się bezkarni.

Słowo mobbing pochodzi od angielskiego „ mob ” – tłum, motłoch, tłuszcza i oznacza tyle, co – napadać na kogoś, zaczepiać, nagabywać, atakować. Mobbing to coś więcej niż tylko zła atmosfera w pracy, coś o wiele gorszego niż okazjonalne niesprawiedliwe traktowanie czy złośliwa plotka. Mobbing to rodzaj terroru psychicznego, stosowanego przez jedną lub kilka osób przeciwko jednej osobie . Represjonowanie pokrzywdzonej osoby, rzadziej grupy osób trwa długo - miesiące a nawet lata. Maltretowanie psychiczne powtarza się systematycznie zaś osoba maltretowania pozbawiona jest możliwości obrony. W tej sytuacji bezradności i bezsilności pozostaje tak długo, jak długo utrzymują się działania mobbingowe w jej kierunku.
Z przemocą psychiczną mamy do czynienia tam, gdzie ludzie przebywają ze sobą w grupie przez dłuższy czas – w szkole, w miejscu pracy, w stowarzyszeniach i wspólnotach a także w rodzinie. Celem sprawcy jest zepsucie opinii ofiary i zaszkodzenie jej w sposób, który pozwoli wyeliminować ją z pozycji, jaką zajmuje. Stopniowo niszczy się jej reputację, zaburza i niszczy się jej stosunki międzypersonalne, wpływa się negatywnie na jakość wykonywanej przez nią pracy. Trwający długo spór powoduje wreszcie zaburzenia zdrowotne i prowadzi do różnych chorób. Narzędzia jakimi posługuje się mobbing to szykany, zwodzenie, podstęp i intryga, kłamstwa, plotki, oszczerstwa, zachowania sadystyczne.

Przejawy mobingu są w naszym mieście coraz bardziej rozpowszechnione, a co ciekawe akceptowane. Szczególnie trudne do udowodnienia jeśli dotyczą ogólnej sfery życia, środowiska, a nie tylko miejsca pracy. Zmuszanie ludzi do walki z innymi poprzez nieustanny krytycyzm, oraz zepsucie opinii ofiary i szkodzenie jej w sposób, który pozwoli wyeliminować ją z pozycji, jaką zajmuje. Stopniowo niszczy jej reputację, zaburza i niszczy stosunki międzyludzkie, wpływa negatywnie na jakość wykonywanej przez nią pracy. Głównym elem mobbera jest pozbycie się mobbingowanego z pracy i to w możliwe "najkrwawszy sposób". Przecież na to zasłużył - oczywiście tylko jego zdaniem.

raczej rozwojowy. Ale to gimnazjum jest w mediach coraz popularniejsze. Zresztą nie dziwię się. szkoła podobno państwowa (samorzadowa), a zasady jak w kurii biskupiej:-)

Czy temat 100 razy ciekawszy? Wątpię. Zależy co kogo rajcuje. Jednak sprawa toczy się już od kilku miesięcy kiedy to pani dyrektor złożyła do sądu akt oskarżenia przeciwko dwóm nauczycielkom. Ośmieliły się rozmawiać na temat dyskryminacji a wręcz mobbingu ze strony dyrekcji. Teraz mają za swoje – paragraf 212 Kodeksu Karnego za pomówienie i perspektywę utraty pracy w przypadku przegranej. W Gimnazjum 1 tak właśnie ucisza się niepokornych.

Był czy nie było? Co za problem się dowiedzieć od pracowników. Wszyscy wiedzą i większość chętnie mówi. To tak małe miasto, że nie jest zbyt trudno się dowiedzieć. Pracowników pytajcie, a nie szefostwo. Przecież to wierchuszka zatrudnia tych mobbingujących

odnosnie sprawy o mobbing w dimnazjum nr 1 to prosze spytac pania dyrektor , jedna z vice lub kogos w swietlicy szkolnej. sprawa juz jest w sadzie chojnickim. sedzia Sporysz. z tego co wiem wyznaczono negocjatora (negocjatorke). moze by redakcja popytala bo temat 100 razy ciekawszy niz szpital....