Mówcie co chcecie, ale Janik zaskakuje. To człowiek o wszechstronnych zainteresowaniach i nie taki głupi za jakiego chcą niektórzy go uważać. Inny na jego miejscu dawno by się zalamał a on idzie jak czołg, walczy i trzeba przyznać, że powoli zaczyna mnie to przekonywać.

Mówcie co chcecie, ale Janik zaskakuje. To człowiek o wszechstronnych zainteresowaniach i nie taki głupi za jakiego chcą niektórzy go uważać. Inny na jego miejscu dawno by się zalamał a on idzie jak czołg, walczy i trzeba przyznać, że powoli zaczyna mnie to przekonywać.

Mariusz masz niewatpliwie talent. A talent to coś co wykracza poza głupotę i madrość, jest sam w sobie wartością życiową. Dlatego Mariuszu ani głupi ani mądry nie sąTwoimi przeciwnikami.

Mariusz masz niewatpliwie talent. A talent to coś co wykracza poza głupotę i madrość, jest sam w sobie wartością życiową. Dlatego Mariuszu ani głupi ani mądry nie sąTwoimi przeciwnikami.

Teatr mój widzę ogromny. Są i aktorzy. Są i rekwizyty. Obsługujcie się. To wasza sztuka. To Wasze zycie. Nie mówcie tylko, że coś nie zależało od Was samych. Dobrej kolorowej Nocy Wam życzę.

Teatr mój widzę ogromny. Są i aktorzy. Są i rekwizyty. Obsługujcie się. To wasza sztuka. To Wasze zycie. Nie mówcie tylko, że coś nie zależało od Was samych. Dobrej kolorowej Nocy Wam życzę.

Mariusz! Ty nie jesteś mieszkańcem wieży Babel, nie musisz! W zakrytych zakamarkach duszy skrywa się wielkość! Jestem z Tobą.

Mariusz! Ty nie jesteś mieszkańcem wieży Babel, nie musisz! W zakrytych zakamarkach duszy skrywa się wielkość! Jestem z Tobą.

trudno, Janik to już ikona Chojnic, jak tur w herbie tak Janik w Chojnicach

trudno, Janik to już ikona Chojnic, jak tur w herbie tak Janik w Chojnicach

Klimat sie czuje.Czy to przedsmak walki?

Klimat sie czuje.Czy to przedsmak walki?

nie wyrobię, czlowiek po dłuższym czasie wraca do Chojnic a Janik dalej tu siedzi i bredzi. Przecież miał wyjechać z Chojnic by dać porządnym ludziom żyć w spokoju.

nie wyrobię, czlowiek po dłuższym czasie wraca do Chojnic a Janik dalej tu siedzi i bredzi. Przecież miał wyjechać z Chojnic by dać porządnym ludziom żyć w spokoju.

Hallo ludzie, nudzę się, a że, długo nic w kwestii mojej literatury nic nie napisałem pozwoliłem sobie na stworzenie małego co nieco z zaskakującym zakończeniem, bo nie wiadomo co los przyniesie. Kto niech czyta, a kto nie to prosić nie będę!
Wiadomo - kto rano wstaje, ten leje jak z cebra, a później kawa na ławę. Tego dnia Janik, stary ale jary jeszcze, zjadł bułkę z masłem i patrzył wilkiem na zdjęcie zakazanej gęby Mariusza P., któremu postanowił pogonić kota. Nie mógł przecież patrzyć przez palce na to, że na tym prezesie ulubiona czapka z norek pasuje jak wół do karety. "Kto pod kim dołki kopie, ten głupi jak but. "Gdyby kózka nie skakała, to by było minęło, a tak astalavista, baby! Czego Jan się nie nauczy, tego i Salomon nie naleje" - uśmiechnął się Janik złośliwie od ucha do pustego w próżne i wszedł dwa razy do tej samej wody, bo wyluzować się chciał przed mission impossible.
Wiedział, że nie taki diabeł straszny, jak ryba w wodzie; swoje kroki skierował do Centrum Parku, gdzie o tej porze prezes siedział jak na szpilkach jeden za wszystkich. Nie mylił się Janik - jego wrzód na dupie właśnie gapił się jak sroka na malowane wrota, którymi wchodziła baba z wozu. Smalił do niej cholewki, dupek żołędny, a ona zapewne robiła go w bambuko i wiedziała, kiedy wziąć nogi za pasmo nieszczęść. Janik nie mógł pozwolić na to, żeby ta przyszła koza chwyciła byka za rogi i odebrała mu przyjemność bycia w siódmym niebie. Wyciągnął spluwę i krzyknął:
- Ślimak, ślimak, wystaw rogi!
Mariusz P. o stół się oparł, jak łysy grzywką o parapet, i zapytał jak wół do karety:
- Do mnie rozmawiasz? A co ty wiesz o zabijaniu? Stary grzyb z ciebie i powinieneś trzymać rękę na pulsie, zamiast włazić, gdzie diabeł nie może.
Janik zachowywał olimpijski spokój.
- Komu w drogę, temu ręka, noga, mózg na ścianie. Fortuna kołem się toczy, a dla chcącego nic trudnego. Nie pomoże puder - róż, kiedy ma się mój cały dom na głowie.
- Chwytam wiatr w płuca i biorę, co komu pisane. Jestem zdrów jak ryba, nie ze mną jak z dzieckiem. Bujaj się, koleś – Mariusz P. miał nerwy ze stali i z lekceważeniem patrzył jak wół w gnat, którym facet na schwał mierzył wysoko.
- Tyram jak osioł na to, co mam a i tak mi dużo zabrali. Nie chwal dnia, póki nie przeskoczysz przed zachodem słońca - głos Janika brzmiał jak wiatr w oczy. - Wyczuwam twój łabędzi śpiew; robisz dobrą minę do złej gry, a na bezrybiu i rak mądry po szkodzie. Nie przeginaj w drodze do gwiazd. Każda myszka swój ogonek jak głupi do sera, a ja nie strzelę kulą w płot.
Mariusz P. tracił grunt pod nogami. Czuł, że dzieci i ryby głosu nie mają, a ten facet w czerwonej kurtce nie zasypuje gruszek w popiele. Wymiękał gościu i poszedł w końcu po rozum do głowy.
- Słuchaj, życie to nie je bajka - życie to je bitwa. Jedziemy na tym samym wózku. Wyłożę karty na stół, a ty zdecydujesz, czy kości zostały rzucone. Z rąk do rąk i w cztery oczy, oki doki?
- Spoko wodza. Tylko nie leć ze mną w kulki, bo przekroczę Rubikon. Dostaniesz czapę, ale ona na nic ci się już nie przyda. Mam oczy z tyłu głowy, a czas to pieniądz, więc Francja elegancja.
- Dobra, dobra - trzymaj nerwy na wodzy i niech ci z czachy nie dymi, jak mawia mój małpi rozum. Miałem dać te rękawice burmistrzowi ale musi się wstrzymać z bólami, skoro wszyscy za jednego - westchnął Mariusz P. z ciężkim sercem, że mu nawet nie dano popalić, choć z niejednego pieca koniec wieńczy praca, nie zając.
Burmistrz, nie wierząc własnym uszom, odetchnąwszy pełną piersią, wrzasnął jak oparzony:
- Odchodzę w niepamięć! Wpuściłeś mnie w maliny, ale pamiętaj - baba diabłu łeb by urwała równo z kołnierzykiem!! - i, roztrzaskując drzwi w drobny mak, ruszył z kopyta. Na takie qiu pro quo Janik nie miał serca z kamienia. Opuścił spluwę i pociągnął Mariusza P. do odpowiedzialności.
W domu Janika obaj zalali robaka, ale gość w dom, wszystko ze stołu - lodówka była pusta jak śliwka w kompot.
- Nie łam się, stary - czym chata bogata, tym goście kruk krukowi. Nie ma tego złego, co by na starość nie wyszło szydło z worka - skonstatował logicznie Janik. - Nie samym chlebem człowiek struga wariata, więc uwolnij kropka i w górę serca! Napijmy się w butelkę i zróbmy se puku, jak mawiała harakiri Skłodowska!