Zelówka po królewsku

I jeżeli weźmiemy pod uwagę bakterie oraz rośliny, trzeba uznać, że wszelkie minerały stanowią czyjś pokarm, by następnie,  w postaci pierwiastków śladowych, znaleźć się w naszym ciele. Pewne jest, że nie ma takiej substancji, która by nie wchodziła w skład naszej cielesnej materii.

I chyba na tym polega siła ludzkości, ze po wytępieniu jednych zwierząt zabrała się za inną, po wyginięciu łąk, a z nimi kaszy manny, przeszła na mannę pszeniczną, a po tranie z wieloryba dobry okazał się tran z dorsza, i tak w nieskończoność. Kiedy zaś wyczerpią się różne przysmaki, przejedziemy na preparowana glinkę, co i tak czynimy w razie głodu. Cała Ziemia jest naszą spiżarnią, a sztuka kulinarna służy właśnie do tego, aby  i ze starej zelówki zrobić danie godne królewskiego podniebienia. Tak, ze przy jej pałaszowaniu czujemy błogość. I jeszcze jedno, nie zapominajmy o instynkcie, który podpowiada każdemu z osobna czego organizm potrzebuje. I to też sprawia, ze każdy z nas w tej samej chwili ma ochotę zjeść ze smakiem coś innego. Wielki Post, który skłania do refleksji, niech będzie zarazem przyczynkiem do weryfikacji naszych przyzwyczajeń i preferencji żywieniowych.

Reklama | Czytaj dalej »