Z pamiętnika chojnickiego burmistrza cz. 3

Wspomnienia pochodzą z lat 1742 – 1748. Spisane zostały przez I. G. Goedtke długoletniego sekretarza miejskiego, burmistrza Chojnic, oraz przewodniczącego sądów: miejskiego, opiekuńczego i wetowego.

(…) Rada Miejska dokonała osobowego wyboru przedstawicieli trzeciego ordynku. W 24 – osobowym składzie reprezentowani byli: 4 członkowie rad parafialnych chojnickich kościołów, 4 starsi gminu, 3 kupcy, sukiennik, 2 szewcy, piekarz, 2 rzeźnicy, kowal, postrzygacz płótna, Płóciennik, introligator, krawiec, kołodziej i rymarz.

Kontrola zawartości skrzyni Bractwa Kurkowego nie stwierdza żadnych braków, tak w księgach jak i korespondencji bieżącej. Skrzynię za odpowiednia opłatą powierzono opiece kapitana Bractwa Kurkowego Jerzemu Musolfowi.

Powróciła z podróży do starostwa człuchowskiego dwuosobowa delegacja rady miejskiej. Zabiegała tam o ulgi podatkowe. Księżna tłumacząc się złym samopoczuciem, kazała rajcom chojnickim czekać na audiencję 17 dni. Następnie w toku rozmów zarzuciła chojniczanom, że o ulgi podatkowe zabiegali poza jej plecami u dworu królewskiego, a obecnie przy poparciu ludzi z dworem próbują wywrzeć na nią nacisk w tym przedmiocie. Stąd tez jej w zasadzie negatywna odpowiedź. Poza podatkiem w zbożu za 1742 r. Chojnice miały opłacić wszelkie inne należności wobec starostwa człuchowskiego.

Rada miejska powołała do życia sąd wetowy W 10 osobowym składzie. Woźnemu sądu wyznaczono następujące wynagrodzenie: rocznie 50 florenów, wolne mieszkanie, po parze krótkich i długich butów, całkowite zwolnienie od wszelkich podatków.

1745 – 1746 r.

W roku 1745 pamiętnik przynosi bardzo skąpe i mało ciekawe wiadomości, co było skutkiem ciężko chorej żony autora. Na uwagę zasługuje zapis do powołania w tym roku do życia cechu murarskiego. Wydarzenie to, jak i podobne, miało bardzo uroczysty charakter. Brać murarska z chorągwią i skrzynią cechową przy dźwiękach orkiestry wyruszyła z ratusza do domu starszego cechu, który z racji tej godności podejmował gości poczęstunkiem i trunkami.

Nauczyciele szkoły miejskiej przedłożyli Radzie Miejskiej skargę na nauczycieli szkół pokątnych, którzy jako krawcy z zawodu przekroczyli uprawnienia nauczając liter, sylabizowania, czytania i liczenia. Wezwani przed urząd szkolny zaprzeczyli tym zarzutom. A jeden z nich dowodził, ze skarga jest bezprzedmiotowa, skoro swego syna posyła do szkoły miejskiej.

W poszukiwaniu maruderów i dla sprawdzenia stanu bezpieczeństwa na polsko – pruskiej granicy przybyło do miasta kilka oddziałów wojska polskiego, w tym 14 Tatarów.

Na postój w Chojnicach zatrzymał się dwór rosyjskiego pułkownika, który wraz z małżonką wracał z uzdrowiska w Piemoncie. Niemałą sensację wywołała w orszaku obecność Turka i Persjanki.

Za sprzedaż wypalonego w lesie „Wolność” wapna i wybranego tamże z barci miodu, do kasy miejskiej wpłynęło 77 florenów.

Po spaleniu się miasta w 1742 r. opuścił je lekarz miejski. Obecnie Rada Miejska otrzymała ofertę na zatrudnienie nowego lekarza, doktora medycyny Karola Lembkego z Jastrowia. Ukończył on gimnazjum akademickie w Gdańsku, a następnie studiował medycynę na dwóch uniwersytetach zagranicznych. Ojciec jego był radcą dworu królewskiego w Warszawie, a także lekarzem nadwornym. Rada Miejska zaangażowała Lembkego dopiero w 1749 r. Zmarł w Chojnicach w 1752 r., licząc zaledwie 33 lata.

W miejsce spalonej, Rada Miejska zakupiła w Gdańsku nową wagę. Przy tej okazji sprawdzono w obecności wszystkich przedstawicieli ordynków miejskich wagę odważników.

1747 – 1748 r.
W związku ze śmiercią starosty człuchowskiego, księżnej Anny Radziwiłłówny, dwóch rajców złożyło wobec administratora starostwa wyrazy ubolewania w imieniu mieszczaństwa chojnickiego. Jednocześnie poprosiło administratora, aby w imieniu miasta Chojnice powitał nowego starostę – księcia Michała Radziwiłła – wielkiego hetmana Wielkiego Księstwa Litewskiego. Administrator polecił miastu dwutygodniową żałobę, czemu jednak przeciwstawiła się rada, powołując się na tradycję tygodniowej żałoby, podczas której, trzykrotnie dziennie przez pół godziny biły dzwony.

Po spaleniu się szeregu zabudowań na Przedmieściu Gdańskim Rada Miejska ogłosiła zbiórkę publiczną na zakup sprzętu przeciwpożarowego i remont remizy strażackiej. Sporządzono imienne wykazy mieszczan, z którymi do poszczególnych domostw udawały się osoby wyznaczone przez radę. Ofiarność mieszczan była godna pochwały z wyjątkiem dwóch, którzy wobec kolektorów zachowywali się niegrzecznie, a jeden z nich wręcz arogancko.

Rada Miejska zleciła burmistrzowi uporządkowanie archiwum miejskiego, które w wyniku działań wojennych i pożarów z XVII i XVIII w. poniosło znaczny uszczerbek w aktach i dokumentach. Sporządził on spisy wszystkich ksiąg oraz dokumentów pergaminowych i papierowych.

Artykuł pochodzi z portalu www.chojnice24.pl

• Komentarze Chojnice24 (10)
• Komentarze Facebook (...)