tylko, że dyktatura Kadafiego źle się dla niego skończyła...

dzięki zero

Jedyny sposób na zamieszczanie komentarzy na stronie RW to wpisywanie ich poprzez konto z facebooka. Niestety nie ma mowy o anonimowości. Żadnego z moich komentarzy nie puszczają, dlatego też używam facebooka do komentowania. RW cenzuruje wypowiedzi, puszczają tylko dogodne dla burmistrza Finstera informacje, ewentualnie informują, ale w sposób wysoce zmanipulowany - w mojej opinii. Przykładowo o powstaniu koalicji ugrupowań opozycyjnych w Chojnicach poinformowano w ten sposób, że słuchacz dowiedział się, że PiS nie wystawia kandydata na burmistrza.

Gra w jaką grają "Czas Chojnic" i "Radio Weekend" staje się oczywista. Z drugiej strony widać, że takie media jak .com czy ch24 stają się otwarte na przekaz z obu stron sceny. Co więc trzyma RW i "Czas Chojnic" przy Finsterze? Stare przyslowie daje odpowiedź "jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze". Żyjemy w mieście wielkiego spektaklu, gdzie wyjście na scenę publiczną może się równać z końcem jakiejkolwiek kariery zawodowej. Władza próbuje mieć monopol na mówienie co jest właściwe, a co nie. Gdybyśmy nie mieli Internetu i wolnych mediów, to przypuszczam, że dzisiejsza sytuacja w Chojnicach niewiele różniłaby się od tej z lat 50. W skrócie można rzec, że panuje "zamordyzm".

A tutaj mamy przykład obrzydliwie prowadzonej kampanii:

http://www.gazetalubuska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20130313/POWIAT17/130319816

Można poczytać jak to się niszczy, szuka haków, robi donosy i skargi byleby tylko nie odkleić się od koryta! Fuj! Brak moralności, etyki, zasad, wartości, po prostu WSZYSTKIEGO!!! Oczywiście wszystko to były czyste zbiegi okoliczności...W kraju rzekomo katolickim człowiek człowiekowi wilkiem...

Z Autobiografii wynika, że mamy monarchię Finsterafiego połączoną z dyktaturą Kadafiego.

http://naszswidwin.blog.pl/2012/11/03/630/

szczególnie ujął mnie ten fragment:

Burmistrz zamiast być strażnikiem prawa i obrońcą wartości oraz kreować postawę szczególnego szacunku do ludzi sprawujących z oddaniem swoje obowiązki, sprowadził swoje kierowanie miastem do poziomu prywatnego folwarku.

To my tu mamy dyktaturę, czy demokrację?

Podgryzają i kąsają z każdej strony /nieważne czy z prawa czy z lewa/. Przesłanie dla innych ma mieć jednoznaczny wydźwięk z władzą się nie zadziera. Władzę się kocha.

Nie wiedziałem, że F. tak dobrze gotuje.
Tak na poważnie, to zalecam ostrożność na forum RW. Nie umieszczają nawet delikatnych komentarzy krytykujących naszą władzunię. Czyżby przypadkowa zbieżność nazwisk-redaktor radia-Czupryniak i dyrektora w UM -Czupryniaka, czy jednak jest między nimi związek skutkujący cenzurą na forum RW ?

Jacka Kowalika, który był twarzą i twórcą lewicy w Chojnicach kopnięto w 4 litery. Dziś on, jutro możecie to być Wy, pamiętajcie.

Hmm powiem krótko, trzeba wiedzieć kiedy odejść aby ludzie dobrze wspominali. A jak się coś nagina na siłę, to później efekty są bolesne, ostra krytyka itp sprawy. Po co świadomie fundować sobie tyle stresu? Przecież wszystkim mieszkańcom nie uda się zamknąć buzi

Bardzo interesująca biografia francuskiego króla Ludwika XV. Chyba przypomina mi czyjś aktualny życiorys:

Ludwik był notorycznym kobieciarzem. Kobiety były, obok polowań i kuchni (sam był doskonałym kucharzem), jedną z największych jego pasji. Przez sypialnię królewską przewijały się liczne kobiety, wiele z nich (jak madame de Pompadour) wywierało znaczny wpływ na politykę Francji.

Kardynał Fleury zmarł w 1743 r. i wtedy Ludwik XV, reprezentacyjny i urodziwy 33-latek obdarzony przydomkiem „Ukochanego”, rozpoczął faktyczne rządy osobiste. Nie zaufał już żadnemu ministrowi tak, jak zmarłemu kardynałowi. Często ich zmieniał i wygrywał ich między sobą. Duży wpływ na politykę Francji w następnych latach miały królewskie metresy.

Na początkowe lata rządów osobistych Ludwika XV przypadła era dobrobytu. Życie uprzywilejowanych stało się łatwe i beztroskie. Głównym siedliskiem ostentacyjnego bogactwa, swobody obyczajów i marnotrawstwa finansowego był niewątpliwie dwór królewski. Ludwik XV utrzymywał na nim wiele swych faworyt, wśród których wyróżniała się zdecydowanie Madame de Pompadour.

Ludwik XV kontynuował tradycję pradziada, obłaskawiając arystokrację szczodrze rozdawanymi pensjami dworskimi i kościelnymi beneficjami. Zerwał z oszczędną polityką kardynała Fleury’ego i powiększył liczbę urzędników administracji. Wzrastały też wydatki na dworski przepych. Dochody państwa wprawdzie również rosły, ale nie w takim tempie, żeby zrównoważyć wydatki. Szlachta i duchowieństwo zachowały immunitety stanowe, w obronie których twardo występowały stany prowincjonalne.

Sprawami gospodarczymi Ludwik XV nie zajmował się prawie zupełnie. Pozostawiał je swym ministrom skarbu, którzy stosowali wszelkie możliwe, karkołomne niejednokrotnie, eksperymenty, aby tylko wyprowadzić budżet państwa z olbrzymiego zadłużenia, jak np. założenie pierwszego banku państwowego, emitującego papierowe pieniądze, sprzedaż akcji Kompanii Indyjskiej spółkom prywatnym, które potem zbankrutowały itp. W wyniku tych operacji narodziły się fortuny kilkuset spekulantów i zrujnowanych zostało dziesiątki tysięcy drobnych ciułaczy.

Fatalnie przedstawiała się sytuacja wewnętrzna Francji. Nie było wolności prasy i nie istniała, przynajmniej oficjalnie, publicystyka polityczna. Narastała jednak krytyka rządu królewskiego prowadzona przez parlamenty w formie wydawanych drukiem remonstracji i polemik prawniczych. Mniejsze znaczenie miały tu wydawane za granicą pisma filozofów, które były dostępne tylko wąskiemu gronu czytelników. Rząd ze swej strony nie wdawał się w polemiki z parlamentami, ograniczając swoją działalność do publikacji kolejnych edyktów.

....Ludwik .... 3 marca 1766 r. przybył z wojskiem do parlamentu paryskiego. Potępił utworzone w królestwie stowarzyszenie, które chce wynaturzyć naturalne więzy powinności w konfederację oporu. Oświadczył również, że: "Jedynie w mojej osobie mieści się suwerenna władza; tylko mnie sądy zawdzięczają swą egzystencję i autorytet; jedynie do mnie należy niezależna i niepodzielna władza ustawodawcza; cały porządek publiczny ze mnie emanuje, a prawa i interesy narodu, z którego parlamenty ośmielają się czynić odłączone od monarchy ciało, są siłą rzeczy zjednoczone w moich rękach i w nich jedynie spoczywają."

Rządy Ludwika XV, zwłaszcza ich druga część, były wielkim rozczarowaniem dla społeczeństwa. Kiedy król rozpoczynał samodzielne rządy nazywany był powszechnie „ukochanym”. Jednak lata rządów faworyt, walki koterii dworskich, nieudolni ministrowie i dowódcy przyczyniły się upadku prestiżu królewskiego. Monarchia stała się symbolem starego ładu, który postępowi myśliciele zwalczali swoimi pismami i pamfletami. U schyłku panowania Ludwika po Francji krążyła popularna karykatura, która przedstawiała króla jako zaćmione słońce, generalnego kontrolera finansów jako dziurawy worek i ministra spraw zagranicznych jako trzcinę chwiejącą się na wietrze....

Dlaczego nie potrafimy powiedzieć "NIE"? Bo, aby powiedzieć "NIE" Finsterowi, trzeba mieć kręgosłup moralny i odrobinę odwagi. Bo Finster przez 20 lat, czyli cztery kadencje zabetonował aktualnie istniejący układ. Układ, który stworzył z kolesiami, by posługiwać się pieniędzmi podatników w sposób zapewniający zaspokajanie zachcianek ludzi będących u koryta. Uzależnił od siebie urzędników oraz tych wszystkich, którym dzięki nepotyzmowi załatwił pracę. Mieszkańców ma w "głębokim poważaniu", lekceważy również organizacje pozarządowe. Obciążył miasto wielomilionowym długiem i wyprzedał majątek miejski. Przyświeca mu dewiza ukuta o Ludwiku XV - "Po mnie choćby potop".

Chyba żartujesz?! Naprawdę takie rzeczy się tu dzieją? Czy nie ma więc na to sposobu? Czy jesteśmy skazani na takie praktyki? Dlaczego nie potrafimy powiedzieć NIE!!!