To paradoksalne i oburzające że monitoringowy w Gimnazjum 1 Wojciech H. zamiast zajmować się bezpieczeństwem uczniów spędza czas w pracy na minusowaniu wypowiedzi internautów. Czy burmistrz jest poinformowany o tym co robi mąż dyrektorki w godzinach swojej pracy?

Brawo radna.

Kontynuując wątek, trzeba dodać, że obowiązujące Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 września 2008 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz.U. 2008 nr 173 poz. 1072) w paragrafie 20 punkt 1. kategorycznie stwierdza: Zachowują moc orzeczenia odpowiednio o potrzebie kształcenia specjalnego, o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych oraz o potrzebie indywidualnego nauczania wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (to jest przed dniem 15 października 2008 r.). Oznacza to, że orzeczenia wydane przed dniem 15 października 2008 roku, kwestionowane przez UKS jako podstawa do ubiegania się o zwiększoną subwencję, nie tylko nie zostały nigdy uchylone, ale wręcz przeciwnie - rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej utrzymało je w mocy!

Co bardzo ważne, poprzednio obowiązujące Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 lutego 2001 r. w sprawie orzekania o potrzebie kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży oraz szczegółowych zasad kierowania do kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania, które obowiązywało od 10 marca 2001 r., stwierdzało w paragrafie 1, że podstawą orzekania o potrzebie kształcenia specjalnego są "zaburzenia i odchylenia rozwojowe, wymagające stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy", wcale nie precyzując, o jakie konkretnie zaburzenia i odchylenia rozwojowe chodzi (o tym trzeba było pośrednio wnioskować z innych przepisów, głównie rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej dotyczących organizacji kształcenia specjalnego i ramowych statutów publicznego przedszkola i publicznych szkół, które - jak zwrócono już wcześniej uwagę - nie były w tej kwestii ani spójne ze sobą, ani jednoznaczne). Jak wykazano wcześniej na podobnych przykładach, dopuszczalna mogłaby być więc taka interpretacja, według której 1) kwestionowane w nocie UKS orzeczenia zostały wydane w sposób zupełnie zasadny; 2) były interpretowane w sposób poprawny, a przynajmniej - dopuszczalny na gruncie obowiązujących przepisów; 3) mogły być wykazywane przez szkoły i organy prowadzące jako orzeczenia wydane ze względu na tzw. "niepełnosprawność sprzężoną" (w końcu choroba przewlekła czy zaburzenia zachowania to również "zaburzenia i odchylenia rozwojowe", które mogą współwystępować z innymi tego rodzaju zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi).

aż wstyd tego słuchać.

Przypominam Panu Skórczewskiemu uchwałę z "pieczątka Pani mecenas" i kompromitację Zarządu i Rady Powiatu IV kadencji.

http://chojnice24.pl/artykul/14364/uchwala-do-poprawki/0/#comments

Warto wiedzieć, że w Ustawie o systemie oświaty definicja "niepełnosprawności sprzężonej" pojawia się dopiero w 2009 roku. Wprowadzono ją Ustawą z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. 2009 nr 56 poz. 458). W art. 3 Ustawy o systemie oświaty, który zawiera różne uściślenia terminologiczne, dodano wtedy punkt 18, w którym zawarto po raz pierwszy definicję "niepełnosprawności sprzężonej": należy przez to rozumieć występowanie u dziecka niesłyszącego lub słabosłyszącego, niewidomego lub słabowidzącego, z niepełnosprawnością ruchową, z upośledzeniem umysłowym albo z autyzmem co najmniej jeszcze jednej z wymienionych niepełnosprawności.

Jednocześnie jednak nie sprecyzowano, jak interpretować orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na "niepełnosprawność sprzężoną" wydane przed dniem 22 kwietnia 2009 r., kiedy cytowana nowelizacja weszła w życie. Jest to o tyle istotne, że orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, co do których UKS-y mają zastrzeżenia, zostały częstokroć wydane jeszcze na początku lat dwutysięcznych, czyli na parę lat przed zmianami przepisów.

Ciekawe, czy starosta w końcu zdyscyplinował swojego podwładnego za te zabawy pod okiem kamer w czasie godzin pracy, a może podwładny ma obniżone wynagrodzenie za nieefektywny czas pracy. Gdyby innym pracownik tak postąpił, to starosta dawno by się z nim rozprawił. Smutna rzeczywistość nierówności w pracy.

Nigdy nie słyszałem, żeby mecenas decydowała wstawiając pieczątkę, że nie trzeba przekazać pisma adresatowi.

Nie mów pan więcej głupot typu "jest na niej pieczątka pani mecenas" i to wystarczy, aby radni nie otrzymywali korespondencji do nich adresowanej. Dobrze, że znalazła się radna i złożyła wniosek, aby dostarczać radnym wszystkie pisma adresowane do nich. Zapomniał pan, że jest pan przedstawicielem właśnie radnych, a nie zarządu, a tym bardziej mecenaas (żaden organ w powiecie) i nie ma pan prawa decydować co radni mogą otrzymywać, a co nie. Nikt nie ma prawa ani takich uprawnień odbierania możliwości dostarczania korespondencji adresatowi, tym bardziej pan. Proszę zacząć rzetelnie spełniać swoje obowiązki wobec radnych.

Żeby pokazać, w jakiej rzeczywistości prawnej żyjemy, warto powiedzieć, że uczniowi niepełnosprawnemu może przysługiwać prawo do otrzymania orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, ale wcale nie ze względu na tę, inną czy w ogóle jakąkolwiek niepełnosprawność.

Za to uczeń, któremu przysługuje prawo do orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na niepełnosprawność, wcale nie musi być niepełnosprawny.

Uczeń niepełnosprawny może mieć orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na zupełnie inną niepełnosprawność niż ta, z której powodu został uznany za niepełnosprawnego.

W końcu - uczeń w ogóle nie musi być niepełnosprawny, by otrzymać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego (ze względu na niepełnosprawność lub z innego powodu).

I to wcale nie jest zabawne.

Nie jest żadną tajemnicą, że przed 2011 r. (gdy sprawa została w końcu uregulowana odpowiednimi przepisami) trudno było znaleźć w tzw. prawie oświatowym jakąkolwiek definicję "ucznia niepełnosprawnego", a tym trudniej - "niepełnosprawności sprzężonej". Dopiero obecnie obowiązujące przepisy oświatowe regulują ściśle, kim są - w myśl przepisów oświatowych - uczniowie niepełnosprawni. Wcześniej żadne przepisy w prawie oświatowym nie rozstrzygały tego jednoznacznie, a co więcej - równolegle obowiązujące przepisy były ze sobą niespójne. Na przykład, rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej wymieniało szczegółowo, dla jakich uczniów organizuje się szkoły i ośrodki specjalne, ale w innym rozporządzeniu - o organizowaniu kształcenia specjalnego w szkołach ogólnodostępnych i w klasach integracyjnych - tego nie było. Podobne nieścisłości można było napotkać w rozporządzeniu o wydawaniu orzeczeń o potrzebie kształcenia specjalnego - nie precyzowało ono, co należy rozumieć od pojęciem "niepełnosprawność" i "niepełnosprawność sprzężona". Także rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej o organizowaniu wczesnego wspomagania rozwoju (dla małych dzieci) wspominało tylko, że takie zajęcia organizuje się dla dzieci "niepełnosprawnych" lub "zagrożonych niepełnosprawnością", ale nie precyzowało, co to znaczy. Powodowało to wiele problemów i wzbudzało wiele kontrowersji. Ale dopiero wtedy, gdy przepisy uściśliły pewne kwestie, uaktywniły się kontrole i posypały się kary. Żeby uzmysłowić laikowi zawiłość tych kwestii, warto zwrócić uwagę, że nawet dziś tzw. "orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego" mogą być wydawane dla uczniów z niepełnosprawnością, ale są pewne rodzaje tych orzeczeń, które również nazywają się "orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego", które wcale nie są wydawane ze względu na "niepełnosprawność".
W dodatku są jeszcze definicje niepełnosprawności, które wynikają z innych przepisów, nie związanych bezpośrednio z oświatą. Łatwo było się w tym wszystkim pogubić i dyrektorom szkół, i organom prowadzącym.

że zajmujesz się tematami, których nie rozumiesz

Współczuje, że wybrano takiego bezradnego, który coś wie, ale nie ma ochoty zapoznać się z dokumentacją do niego adresowaną.