Chopin jako bigot i organista kościelny często wykorzystywał w swoich kompozycjach tematy i faktury kościelne. Religioza - modlitewne, chorałowe motywy i stance napotkamy w wielu jego kompozycjach. W I Koncercie e-moll op. 11 znajdziemy motywy pasyjne, oparte na temacie chorału Któryś za nas cierpiał rany. W nutach i gestach zapisane są znaki krzyża i błogosławieństwa. Są też motywy maryjne i imitacje chórów kościelnych z głosami dziecięcymi, męskimi i żeńskimi w partiach orkiestrowych. W Maestoso w scenie krakowskiej przypomniana jest czarna figura Ukrzyżowanego, a w scenie Mazowieckiej - miasto Góra Kalwaria. II Koncert fortepianowy f-moll op. 21 jest oparty na temacie pieśni kościelnej Boże coś Polskę. Ze względu na niejednoznaczne pochodzenie i znaczenie utworu II Koncert fortepianowy Chopina traktowany jest czasami jak szydercza kpina z tej nabożnej, ale nieobojętnej w wymowie politycznej pieśni. Niektóre starsze polskie wykonania tego koncertu uwypuklają parodystyczny charakter utworu, obnażającego obłudę pierwowzoru. Tematy i przetworzenia są knajackie, a motywy pijackie, szaleńcze, miejscami wręcz maniakalne i komediowe. Nad całym utworem unosi się klimat dworskiej niemczyzny, uwypuklony w tępym generałbasie, imitującym porządną ale pozbawioną polotu robotę kompozytorską w manierze barokowej. Innym wykonawcom udaje się jednak wyzwolić tę kompozycję z takich romantycznych skojarzeń. Dryfują oni w kierunku maniery operowej i teatralnej, błyskotliwej i okrągłej.