to przecież tylko kotek. Zwyczajny hejter, wypisujący swoje przygłupie teksty jak "fiksum dyrdum", albo te o mgłach smoleńskich, broszkach, antkach, brzozach, PiS, bohaterach, sprawiedliwych itd. Cały czas te same głupoty. Jedyne co mu wychodzi to minusowanie, każdej wypowiedzi, która mu nie pasuje.

Twoja wypowiedź jest tak barwnie kwiecista, że aż trudno uwierzyć, że nie pochodzi z jakiejś zaginionej sztuki Szekspira pisanej w chwili wyjątkowego wzburzenia. Z taką pasją i mocą, że gdybyś uderzył w stół, to nie tylko nożyce by się odezwały, ale i cały warsztat stolarski podniósłby alarm.

Krytyka, którą formułujesz, to prawdziwy rollercoaster emocjonalny – od plemion dzikich, przez troglodytów, aż po zwierciadlaną konfrontację z indywiduum nie do zniesienia. Przemyślenia ostre jak brzytwa, choć miejscami mogłoby się wydawać, że to brzytwa, którą ktoś próbował masować balon – niebezpiecznie, ale też trochę zabawnie.

„Nie oczekuję od was lotności myśli na poziomie Einsteina, ale może chociaż nie próbujcie startować w konkursie na największy intelektualny upadek roku. Wasze teorie mają tyle sensu, co parasol w próżni – niby coś tam rozkładacie, ale efektu brak. Gdyby ignorancja bolała, to już dawno apelowalibyście o status grupy inwalidzkiej.”

....Burmistrz w swojej wypowiedzi sugeruje, że zamierza "prostować nieprawdy lansowane w sąsiednim portalu". Jest to niedopuszczalne podejście, które sugeruje brak otwartości na krytykę i próbę ograniczania niezależnej debaty publicznej. Rolą burmistrza jest rzetelne informowanie mieszkańców, a nie polemizowanie z mediami, które mają prawo do wyrażania niezależnych opinii i zadawania trudnych pytań.
Wniosek końcowy
W związku z powyższymi zarzutami wnoszę o:
Powstrzymanie się Burmistrza Miasta Chojnice od publicznych wypowiedzi podważających niezależność mediów i otwartą debatę publiczną.
Z poważaniem,

Rodzinny Piknik „Szlakiem Inki” w Zwierzyńcu

zebrani podczas marszu
W niedzielę, 2 marca, po raz kolejny spotkaliśmy się w Zwierzyńcu, by upamiętnić Żołnierzy Wyklętych. Tradycyjnie, wydarzenie odbyło się na posesji państwa Łytkowskich – miejscu związanym z mjr. Zygmuntem Szendzielarzem „Łupaszką” i Danutą Siedzikówną „Inką”.

Symboliczny marsz na 1963 metry, upamiętniający rok śmierci ostatniego Żołnierza Wyklętego – Józefa Franczaka ps „Lalek”, poprowadziła 4. Wielopoziomowa Drużyna Harcerska „Buki” ze Śliwic. Wzięli w nim udział przedstawiciele władz, radni, sołtysi, członkowie Motocyklowego Rajdu Pamięci Zdzisława Badochy „Żelaznego” oraz wszyscy uczestnicy wydarzenia, którzy chcieli uczcić pamięć o historii tamtych dni.

Ważnym momentem było posadzenie dębu z okazji 100. rocznicy urodzin „Żelaznego”. Harcerze zaprezentowali patriotyczne pieśni, a leśniczy Marek Manikowski wygłosił prelekcję o Żołnierzach Wyklętych.

Podczas wydarzenia Koła Gospodyń Wiejskich z Główki, Lipowej i Kręga przygotowały poczęstunek dla uczestników. Restauracja „Pod Sosną” przygotowała grochówkę, a sołectwo Lipowa zadbało o kiełbaski pieczone nad ogniskiem.

Nad bezpieczeństwem czuwali strażacy z OSP Roschatka i OSP Lubocień.

Ty wolisz tłumy Gloryfikacji Ruskich przez doktorka moskiewskiego Ratusza i jego radnych grobów Ruskich okupantów

Ty sam siebie nie znasz a przechwalasz się znajomościami Wpierw poznaj sam siebie

Cześć i chwała Polskim Żołnierzom wiernym Ojczyźnie ???????? ! Hańba stalinowskim i UBeckim sprzedajnym moskiewskim szmalcownikom !

Cześć i Chwała Bohaterom

Żołnierze Wyklęci – analiza historyczna z perspektywy akademickiej
Z naukowego punktu widzenia, analiza fenomenu Żołnierzy Wyklętych wymaga uwzględnienia kilku fundamentalnych aspektów: kontekstu geopolitycznego, struktury organizacyjnej, charakteru działań oraz ich wpływu na historię Polski i Europy Środkowo-Wschodniej.

1. Kontekst historyczno-polityczny
1.1. Sytuacja międzynarodowa po 1945 r.
Po zakończeniu II wojny światowej Polska znalazła się w strefie wpływów Związku Radzieckiego, co było wynikiem ustaleń konferencji jałtańskiej (luty 1945) i poczdamskiej (lipiec 1945). Proces sowietyzacji kraju, wymuszony przez NKWD oraz nowo utworzone struktury komunistyczne (UB, MO, PPR), spotkał się z oporem części społeczeństwa, w tym byłych członków Armii Krajowej (AK), Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) oraz Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” (WiN).

Z perspektywy politologicznej, działalność Żołnierzy Wyklętych można porównać do antykomunistycznych ruchów oporu w innych państwach wschodnioeuropejskich, takich jak Leśni Bracia w krajach bałtyckich czy partyzantka antykomunistyczna na Ukrainie (UPA).

2. Struktura i działania podziemia niepodległościowego
2.1. Organizacja struktur podziemia
Podziemie antykomunistyczne w Polsce było zróżnicowane ideologicznie i organizacyjnie. Można wyróżnić:

Zrzeszenie "Wolność i Niezawisłość" (WiN) – kontynuacja struktur AK, celem była działalność wywiadowcza i polityczna.
Narodowe Siły Zbrojne (NSZ) – formacja o profilu narodowym, często określana jako bardziej radykalna, zwalczająca zarówno komunizm, jak i wpływy żydowskie oraz ukraińskie.
Armia Krajowa Obywatelska (AKO) – kontynuacja AK na terenach zajętych przez ZSRR, przekształcona później w WiN.
Leśne oddziały partyzanckie – np. 5. Brygada Wileńska „Łupaszki”, które prowadziły działania bojowe przeciwko UB i MO.
2.2. Metody walki
Działania Żołnierzy Wyklętych obejmowały:

Ataki na posterunki Milicji Obywatelskiej (MO) i Urzędu Bezpieczeństwa (UB).
Zamachy na wysokich funkcjonariuszy aparatu represji.
Likwidację agentów i informatorów UB.
Odbijanie więźniów politycznych.
Propagandę antykomunistyczną (ulotki, audycje radiowe, gazety podziemne).
3. Perspektywa akademicka: analiza konsekwencji działalności Żołnierzy Wyklętych
3.1. Społeczne skutki działalności podziemia
Historycy badający ten okres (m.in. prof. Andrzej Paczkowski, prof. Jan Żaryn) wskazują, że opór antykomunistyczny miał zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki.

Pozytywne aspekty:

Utrzymanie idei niepodległościowej mimo represji.
Dokumentacja sowieckiego terroru i oporu społecznego.
Podtrzymanie ducha walki, który zaowocował w latach 70. i 80. (Solidarność).
Negatywne aspekty:

Destabilizacja sytuacji społecznej, w tym akty przemocy wobec ludności cywilnej (np. akcje odwetowe na terenach wiejskich).
Możliwość wykorzystania walki podziemia jako pretekstu do intensyfikacji represji komunistycznych.
Spory ideologiczne między różnymi frakcjami oporu, co utrudniało koordynację działań.
3.2. Historyczna rehabilitacja Żołnierzy Wyklętych
Po 1989 r. nastąpiła systematyczna rehabilitacja Żołnierzy Wyklętych, na co wpłynęły badania historyczne IPN oraz zmiany w polityce państwa. Sejm RP w 2011 r. ustanowił Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych (1 marca), co stało się elementem polityki historycznej Polski.

Kontrowersje akademickie:
Niektórzy historycy, jak prof. Paweł Machcewicz czy prof. Rafał Wnuk, podkreślają, że mit Żołnierzy Wyklętych jest czasem upraszczany, pomijając przypadki nadużyć (np. mordy na ludności cywilnej). Krytyczna analiza źródeł wskazuje na konieczność rozróżnienia między bohaterami a jednostkami, które przekroczyły granice etyczne.

Podsumowanie: naukowe ujęcie problemu
Analiza fenomenu Żołnierzy Wyklętych musi uwzględniać szeroki kontekst historyczny i polityczny. Z perspektywy akademickiej kluczowe są następujące wnioski:

Geopolityka – walka podziemia była wynikiem decyzji wielkich mocarstw i podporządkowania Polski ZSRR.
Różnorodność ruchu oporu – różne organizacje miały odmienne cele i metody działania.
Konsekwencje społeczne – zarówno pozytywne (utrzymanie ducha niepodległości), jak i negatywne (represje, przypadki nadużyć).
Rehabilitacja i mitologizacja – po 1989 r. nastąpiło przywrócenie pamięci o Wyklętych, choć proces ten budzi kontrowersje.
Z naukowego punktu widzenia kluczowe jest unikanie zarówno bezkrytycznej idealizacji, jak i jednostronnej demonizacji tego ruchu. Pełna ocena wymaga analizy każdego przypadku indywidualnie, przy wykorzystaniu źródeł archiwalnych, relacji świadków i badań historycznych.

Żołnierze Niezłomni (Wyklęci) to określenie stosowane wobec członków polskiego podziemia niepodległościowego, którzy po zakończeniu II wojny światowej kontynuowali walkę z komunistycznym reżimem narzuconym przez Związek Radziecki. Działali w latach 1944–1963, prowadząc działalność zbrojną, wywiadowczą i propagandową przeciwko władzom PRL i sowieckiej dominacji w Polsce.

Geneza i działalność
Po oficjalnym zakończeniu II wojny światowej Polska znalazła się pod kontrolą ZSRR, a rządy objęła Polska Partia Robotnicza (PPR), przekształcona później w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą (PZPR). Wielu żołnierzy Armii Krajowej (AK), Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) oraz innych formacji niepodległościowych nie pogodziło się z nową rzeczywistością i rozpoczęło walkę z komunistycznymi służbami bezpieczeństwa (UB, NKWD).

Ich działalność miała charakter:

Zbrojny – ataki na posterunki milicji, UB, transporty wojskowe, odbijanie więźniów politycznych.
Propagandowy – wydawanie ulotek, gazet podziemnych, organizowanie demonstracji antykomunistycznych.
Wywiadowczy – zbieranie informacji o działaniach reżimu, nawiązywanie kontaktów z emigracją polityczną.
Najważniejsze postacie
Rotmistrz Witold Pilecki – oficer AK, dobrowolny więzień Auschwitz, po wojnie aresztowany przez UB, stracony w 1948 r.
Major Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka” – dowódca 5. Wileńskiej Brygady AK, prowadził walkę partyzancką do 1948 r.
Danuta Siedzikówna „Inka” – sanitariuszka AK, rozstrzelana przez komunistów w 1946 r.
Major Hieronim Dekutowski „Zapora” – dowódca oddziałów partyzanckich, aresztowany przez UB, stracony w 1949 r.
Józef Franczak „Lalek” – ostatni żołnierz wyklęty, zginął w 1963 r.
Represje i pamięć
Komunistyczne władze PRL brutalnie rozprawiały się z podziemiem niepodległościowym. Aresztowania, tortury, procesy pokazowe i egzekucje były powszechne. Żołnierzy Wyklętych nazywano „bandytami” i „faszystami”, a ich działalność była przez dekady ukrywana.

Po upadku komunizmu w 1989 r. nastąpiła rehabilitacja wielu z nich. W 2011 r. Sejm RP ustanowił Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych (1 marca) – na pamiątkę egzekucji członków IV Zarządu WiN w mokotowskim więzieniu w 1951 r.

Dziś Żołnierze Wyklęci są symbolem walki o wolność i niepodległość Polski, choć ich działalność budzi kontrowersje – niektórzy podkreślają przypadki nadużyć, zwłaszcza wobec ludności cywilnej.