Szczupłego ciała tyrania

W ostatnim kwartale bieżącego roku, zauważyłyśmy wzrost zainteresowania poradnictwem dietetycznym młodych, wychudzonych kobiet. Zwracają się o pomoc w przytyciu. Okazuje się jednak, że jest to przykrywka poważnego problemu z jakim się zmagają. Decyzja o konsultacji z fachowcem od żywienia okazuje się wołaniem o pomoc Z POWODU nieradzenia sobie z problemem.

Kobiety sugerują, że jedzą olbrzymie ilości jedzenia i nie mogą przytyć.  W rzeczywistości są wychudzone, bo nie jedzą. Pod przykrywką niemożności przytycia szukają pomocy u dietetyka, który nie do końca może im pomóc.

Współczesna kultura masowa tworzy wizerunek człowieka  „idealnego”  w naszych czasach , ma on być młody , piękny  /szczupły/ , energiczny , odnoszący sukcesy i wiecznie uśmiechnięty.  Narzucony nam ideał jest trudny do osiągnięcia dla większości społeczeństwa , co rodzi frustracje.

Ideał piękna dotyczy szczególnie kobiet , które są poddawane nieustannej presji otoczenia , co do ich wyglądu. Zjawisko to można zaobserwować szczególnie teraz wiosną w wielu czasopismach kobiecych.  Każde z nich przypomina kobietom , że zbliża się lato i trzeba będzie odsłonić ciało , a po długiej zimie na pewno posiada ono jakieś defekty.  Żeby temu zaradzić gazety proponują nam ćwiczenia , diety , najróżniejsze środki odchudzające , a wszystko po to , żeby sprostać oczekiwaniom społeczeństwa.

Dzisiejsze oczekiwania różnią się od tych sprzed wieków , kiedy np. w średniowieczu u kobiet istotne było posiadanie wysokiego , alabastrowego czoła , więc unikały one słońca , specjalnie upinały włosy , a nawet je usuwały.  Późniejsze wieki przyniosły kobietom udogodnienia w postaci gorsetu , tiurniury , sukien na rusztowaniu z drutów , a wszystko to aby sprostać modzie swoich czasów i podobać się mężczyznom.  Jak zmieniają się trendy w postrzeganiu ciała może świadczyć fakt , że kobiety , które jeszcze  10 lat temu określane były jako szczupłe dziś są już  „pełne”.

Mania posiadania szczupłego ciała pochodzi z  USA , gdzie po drugiej wojnie światowej zaczęto zwracać uwagę na to , że społeczeństwo amerykańskie je zbyt tłusto , za dużo i nie to , co trzeba oraz prowadzi niezdrowy tryb życia.  Środkiem zaradczym miała być specjalna dieta i intensywne ćwiczenia fizyczne.  Opracowano wówczas koncepcję idealnego ciała , czyli wagi wyznaczanej przez wysokość człowieka.  Wierzono , że zachowanie takiej wagi ciała wiąże się ze zdrowiem i długowiecznością , a osiągnięcie idealnego wyglądu uzależnione jest od naszej silnej woli.

W latach  60-tych  ideologia szczupłego ciała odnosiła się głównie do wyglądu kobiet.  Na wybiegach dla modelek królowały kobiety o chłopięcym wyglądzie  /Tweegy/.  W późniejszych latach jeszcze większy nacisk kładziono na dietę i szczupłe ciało , co przybrało wymiar obsesji  kulturowej w Ameryce. Obecnie samo bycie szczupłym nie jest wystarczające , konieczne jest też posiadanie odpowiedniego umięśnienia.  Stereotyp atrakcyjnego ciała jest wzmacniany poprzez ukazywanie w mediach osób szczupłych jako ludzi sukcesu , zdrowych , atrakcyjnych seksualnie.  Natomiast osoby otyłe przedstawiane są jako brzydkie , schorowane , pozbawione kontroli nad swoim życiem , leniwe. Środki masowego przekazu odniosły ogromny sukces w lansowaniu modelu idealnego ciała.  W wyniku takich presji kobiety coraz częściej wiążą posiadanie szczupłej sylwetki z możliwością odniesienia życiowych sukcesów , co w konsekwencji obniża samoocenę kobiet.

Z badań przeprowadzonych w  USA  wynika , że przeciętna studentka amerykańska pragnie być szczuplejsza o 5 kg , natomiast student tylko o  0,5 kg.  Kobiety , które zgodnie z normami posiadają odpowiednią masę ciała uważają , że mają nadwagę.  Natomiast gdy mają niedowagę nie zdają sobie z tego sprawy. Przy czym wskaźnik upragnionej przez kobiety masy ciała odpowiada modelowi rozpowszechnionemu przez media  /wymarzony rozmiar  36 lub 38 niezależnie od wzrostu/.  Rozbieżność ta nie dotyczy oczywiście mężczyzn , u których waga oczekiwana i standard medyczny są zbliżone.  Co więcej , niektórzy mężczyźni pragną być ciężsi , gdyż tradycyjnie  „bycie dużym”  wiąże się z  ”byciem potężnym”.  Kobiety  są  „programowane”  do bycia szczupłą od najmłodszych lat , poprzez lalkę  Barbie , która jest wiecznie młoda i nie przybiera na wadze. Ideał z lat dziecinnych jest później wzorem na całe życie i stanowi źródło niepokojów o wygląd własnego ciała. W rezultacie więcej niż 50% dorosłych kobiet w USA  jest na diecie. Zachęcają one do stosowania specjalnych diet także swoje córki. Bardzo szczupła sylwetka , jeszcze kilka lat temu , zarezerwowana dla aktorek i modelek , obecnie stała się obowiązująca powszechnie na poziomie szkoły średniej czy uniwersytetu.

Najbardziej szokujące są wyniki badań , gdzie zapytano kobiety w średnim wieku o największe aktualnie marzenie.  Badacze oczekiwali , że będzie to pragnienie zwiększenia płacy , polepszenia stanu zdrowia , zmiany środowiska , jednak dla ponad  50% respondentek była to utrata masy ciała.

Smutne , że ideał szczupłego ciała , z założenia mający służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu , również w naszym kraju przekształcił się w obsesję , która w skrajnych formach może zagrażać życiu i przyczynia się do frustracji dużej części dziewcząt i kobiet.

Reklama | Czytaj dalej »