Nowości książkowe

Marcel Pagnol, autor książki ”Żona piekarza”, w zabawny i subtelny sposób opisuje relacje łączące mieszkańców małego francuskiego miasteczka.

Do małej miejscowości położonej na francuskiej prowincji przyjeżdża Aimable Castanier. Jest piekarzem i znalazł się tu by objąć posadę po zmarłym niedawno poprzedniku. Towarzyszy mu młoda i piękna żona Aurelia, która natychmiast budzi zainteresowanie męskiej części mieszkańców. Małżonków dzieli spora różnica wieku, co nie przeszkadza im tworzyć udany związek, tak przynajmniej o tym myśli Aimable.

Nowy piekarz szybko odnalazł się w nowej społeczności, błyskawicznie poznał zasady kierujące jej życiem i układy wyznaczające rolę poszczególnych mieszkańców. Hierarchię prowansalskiej mieściny wyznaczają funkcje w strukturach samorządowych i kościelnych, a także doświadczenie i ”użyteczność” wykonywanej profesji. W tym temacie piekarz Aimable Castanier mógł liczyć na pełen sukces, wiadomo że bez chleba nikt się nie obędzie, a Aimable dobrze znał swój fach i wykonywał go z miłością. Co dzień, o północy w piekarni zapalało się światło i piekarz przystępował do pracy. O świcie okrągłe, chrupiące bochenki chleba i zakrzywione rogaliki wypełniały ogromne kosze, stygnąc w oczekiwaniu na pierwszych klientów.


Nic dziwnego, że w krótkim czasie zyskał uznanie wszystkich mieszkańców, którzy zachwycali się kunsztem jego pracy. Niestety sytuacja uległa nagłej zmianie. Gdy Aurelia zostawiła męża dla przypadkowo poznanego pasterza i opuściła miasteczko, Aimable popadł w depresję i zaczął marnować swój talent. Pierwszego dnia chleb pojawił się koło południa, a później miało być jeszcze gorzej. Piekarz stracił sens życia, jego pasja była tak wielka, bo czerpała natchnienie z miłości jaką darzył swoją żonę, teraz gdy jej zabrakło Aimable zaczął szukać ukojenia w napojach procentowych. Częste wypady do miasta kończyły się zawsze tak samo - pijaństwem, jego skutki nie dały na siebie długo czekać.
Tuż po Wigilii został znaleziony przez żandarmów, gdy spał przy swym samochodzie zaparkowanym w rowie. Innym razem po wypiciu anyżówki wpadł do dzieży piekarniczej, co nie pozostało bez wpływu na smak chleba. Ale czarę goryczy przepełniło, gdy spod jego rąk wyszedł chleb w sprośnych kształtach, tak udanych, że ksiądz proboszcz pojawił się w piekarni, by go pokroić w drobne kawałki, zanim pozwolił mu trafić na mieszczańskie stoły. Wtedy wszyscy mieszkańcy zrozumieli, że problemy Aimable są ich problemami i dopóki nie sprowadzą z powrotem Aureli, nie będą mieli w swoim miasteczku spokoju, a przede wszystkim świeżego chleba.

Marcel Pagnol (1895–1974) to francuski prozaik, dramaturg, reżyser filmowy i teatralny. W Polsce mało znany, dla Francuzów jest prawdziwą legendą. Jego twórczość cechuje niezwykłe poczucie humoru, niezmącona pogoda ducha i umiłowanie dla fenomenu życia. Jego książki wypełnia ciepłe, lecz niepozbawione ironii, spojrzenie na życiowe dramaty zwykłych ludzi. Twórczość Pagnola porównywana jest do ”Mikołajka” Gościnnego, a skierowana do starszego czytelnika, wrażenie to pogłębia seria okładek stworzona przez Jeana-Jacquesa Sempégo. Bohaterowie Pagnola są przeciętnymi ludźmi, którzy często błądzą i ulegają namiętnościom, a nade wszystko dążą do szczęścia i miłości. Otoczka prowincjonalnej Francji tylko z pozoru stanowi hermetycznie zamknięty świat. Losy małomiasteczkowych bohaterów wykraczają poza te ramy i często urastają do rangi przypowieści, oferując bardzo uniwersalne przesłanie.

Artykuł pochodzi z portalu www.chojnice24.pl

• Komentarze Chojnice24 (0)
• Komentarze Facebook (...)