Mega przewał z lotniskiem dla helikopterów ..tu powinni się wsiąść ....a oni sobie nagrody wręczają i śmieją się z ludzi chorych.

Przepraszam matkę za zdublowanie nicka.
A do wszystkich zainteresowanych - bez najmniejszej pomocy ze strony szpitala, ich dziwnych akcji, itd. karmiłam córkę naturalnie przez 20 miesięcy.

Choćby się nie ośmieszali!
3 lata temu rodziłam w tym "przyjaznym" szpitalu. To największa trauma w moim życiu.
Do domu miałam zabrać dziecko z taką żółtaczką, że groziła mu transfuzja. Potem zrobili ze mnie patologiczna matkę, bo "straciło na wadze" i grozili, że mnie oskarżą o jego zaniedbywanie(jak się później okazało wcale wielkiej utraty wagi nie było - tylko standardowa, a wszystko było inną historią).
Kolejna pielęgniarka laktacyjna? Ja spotkałam moją chyba w 5 dobie, przez przypadek, na 2 minuty i zdziwiła się że moje sutki przypominają krwawą miazgę (a maluch prawie 24 godz. przy piersi, bo przecież "waga spadła katastrofalnie" i groziły mi konsekwencje). Zapytała tylko czy maluch ssie, po czym "olała" kwestię. Poradziłam sobie sama.
Dziecku (w 3/4 dobie) na rączce założono dojście do kroplówki, a potem jakaś pielęgniarka opierniczyła mnie (delikatnie mówiąc), że maluch wyrwał go sobie z rączki, bo ja nie dopilnowałam! Dopiero 3 kroplówka podana została przez główkę.
Jak (przed akcją z zagrożeniem transfuzją) zapytałam dlaczego maluch ma krew na główce, to opryskliwie usłyszałam, że "gdzie ma mieć jak był badany" (nikt nie powiedział co i dlaczego, nie musieli... akcja naświetlnie zaczęła się w trybie natychmiastowym, więc było wszystko jasne). Jak ośmieliłam się podejść kiedyś do dyżurki z prośbą o pomoc, to czekałam chyba z 10 minut zanim pani przestanie gadać o jakiejś wycieczce z koleżanką (rozmowa telefoniczna - komórka), a potem usłyszałam, że mam iść do jakiejś pani xyz (oczywiście zapomniałam o obowiązku przyswojenia wszystkich imion i nazwisk pracowników oddziału ), bo on nie ma czasu na bzdury. Oczywiście ową bzdurą była pomoc z kroplówką.
Nocne gonitwy doktora X (w drewniakach) po korytarzu, otwierane na oścież drzwi (wietrzyć krocze!) kiedy przez cały dzień kręcili się ludzie (no co tam - niech sobie popatrzą co nie?). A pani Jadzia, to już biła wszystkich na głowę! Kiedy już udało się utulić dzieciaki na sali i zmusić je do jednoczesnego zaśnięcia, ona wlatywała do pokoju z impetem tak otwierając drzwi, że trzaskały o ścianę, no i po spaniu. Ale po co spać? O 5 rano mierzymy temperaturę
Wychodząc ze szpitala byłam tak wykończona psychicznie, że do dnia dzisiejszego robi mi się na jego widok słabo. Jedynymi osobami, które dobrze wspominam była boska kobietka, której imienia nie pamiętam, ale twarzy nie zapomnę do końca życia i starszy doktor, który nie dopuścił do mojego zwariowania - potwierdził moje teorie i bardzo uspokoił. Ordynator - miałam przyjemność poznać, może rzeczywiście robi wrażenie szorstkiego, ale nie narzekam.
To, czego jestem pewna - nigdy więcej nie skorzystam z usług żadnego szpitala przyjaznego dziecku i matce!

niewiem za co te certyfikaty ginekologi leżałam to bym się wykrwawiła a bezczelność pielęgniarek nie zna granic same mi kazały po sobie sprzątac mam zdjecia tego wszystkiego i sprawe posune dalej..

Przyjazny dziecku?????!!!!!!! No rzeczywiście!!!Na sam zabieg usunięcia migdałka dla 4letniego dziecka trzeba czekać 9 miesięcy! a co tam!!! Masakra!!! I pewnie jeszcze szpital płacił za możliwość dostania takiego certyfikatu...heh...

A oddział dziecięcy...personel...porażka....

I byłabym zapomniała. Porady pielęgniarki laktacyjnej polegają na rzuceniu hasła "proszę próbować w końcu się uda" i w ostateczności na podaniu dziecku glukozy.

Z własnego doświadczenia: nie jest przyjazny ani mamom, ani dziecku. Jak mama nie może karmić piersią, dzieci leżą głodne (dokarmiane są tylko ewentualnie nocą i w tajemnicy, żeby nie hałasowały). Dzieci po porodzie zabierane są rodzicom na kilka godzin. Informacji o chorych dzieciach nie sposób uzyskać. Ordynator oddziału noworodków jest opryskliwy. W którym miejscu ten szpital jest przyjazny, bo naprawdę nie wiem.