Pomówienie o mobbing w szkole. Sprostowanie
Według oskarżonych dyrektor Gimnazjum nr 1 miała stosować mobbing.
Wczoraj (29.08) przed chojnickim Sądem Rejonowym stanęły nauczycielki z Gimnazjum nr 1 Marzenna Osowicka i Alicja Kreft. Z oskarżeniem wystąpiła dyrektor szkoły Małgorzata Henszke. Zarzuca im pomówienie o mobbing (art. 212 par. 1 k.k.).
W toku procesu, w którym spotka się kadra nauczycielska z Gimnazjum nr 1, oskarżone będą musiały udowodnić, że zostały ofiarami mobbingu. Procesowi niestety nie będą mogły przyglądać się media, ponieważ wyłączono jawność na wniosek strony skarżącej. Adwokat oskarżonych Konrad Kulpa powołał się na Europejską Kartę Praw Człowieka, która gwarantuje każdemu prawo do publicznego procesu. Sędzia Roman Sporysz nie podzielił jednak tego argumentu. Wczoraj zaplanowano przesłuchanie oskarżonych, oskarżycielki i świadków.
Reklama | Czytaj dalej »
W marcu 2011 roku wicedyrektor Alicja Kreft złożyła skargę do urzędu miejskiego, w której prosiła urzędników o pomoc w związku z faktem, że czuła się mobbingowana w miejscu pracy. Skarga ta stała się głównym dowodem w procesie. Jak poinformowała nas autorka pisma, do dnia dzisiejszego nie otrzymała na to pismo odpowiedzi, natomiast użyto go jako głównego dowodu w procesie przeciwko oskarżonej. Pozostałe dowody stanowią donosy trzech koleżanek z grona pedagogicznego.
Artykuł 212 par. 1 k. k. brzmi: „Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku”.
Warto dodać, że jeśli nauczycielki zostaną skazane, to w myśl prawa nie będą mogły pełnić funkcji publicznych oraz zostaną pozbawione prawa wykonywania zawodu.
Aktualizacja z dn. 12.09.12 - sprostowanie artykułu na podstawie pisma nadesłanego przez sędziego Romana Sporysza
„Nie jest prawdą, że sędzia Roman Sporysz nie podzielił argumentu adwokata oskarżonych Konrada Kulpy, który powołał się na Europejską Kartę Praw Człowieka, gwarantującą każdemu prawo do publicznego procesu, gdyż jako sędzia prowadzący przedmiotową sprawę nie miał jakiejkolwiek możliwości „rozstrzygania” w tym zakresie. Obowiązujący bowiem przepis art. 359 pkt 2 kpk jednoznacznie decyduje, że niejawna jest rozprawa, która dotyczy sprawy o pomówienie lub znieważenie. W związku z tym, jako sędzia prowadzący taką sprawę, jedynie poinformował strony o tym, co stanowi w tym zakresie prawo i jak sądzi sędzia Roman Sporysz, profesjonalni pełnomocnicy stron nie mieli co do tego jakiejkolwiek wątpliwości. Wprawdzie dalsza część tego przepisu stanowi, że na wniosek pokrzywdzonego rozprawa odbywa się jednak jawnie, ale w tej sprawie pokrzywdzony nie złożył takiego wniosku”.
Podobne tematy:
Najnowsze:
REKLAMA:
- Komentarze Chojnice24 (4326)
- Komentarze Facebook (...)
USD
DKK
EUR
TRY
CHF
NOK
GBP
SEK
Co drugi Polak otrzymał taką...
Centralne Biuro Antykorupcyjne do...
Nie ma dobrych wieści z rynku...
4326 komentarzy
Coś tu nie gra!
A juści, że trzymamy się, B., trzymamy (to do poprzedniego postu). I czas już na działania z naszej strony. Co prawda, nieobecność naszej oskarżycielki, jak zapowiadał pan Burmistrz – spowodowana „długotrwałą i poważną chorobą”, nieco krzyżuje nam plany. Bo trudno dociekać swoich praw w sądzie karnym, cywilnym, czy też w sądzie pracy, gdy adwersarz znika na bliżej nieokreślony przedział czasowy. Snuć można przeróżne domysły na temat tej absencji spowodowanej „długotrwałą i poważną chorobą”. Logika jasno podpowiada, że poza argumentem o „długotrwałej i poważnej chorobie” mogły zaistnieć i inne przesłanki. Wiadomo nie od dziś, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Czyżby były to zeznania naszej odważnej, niezwykle szczerej i prawdomównej sekretarki? Tudzież pewien kuriozalny epizodzik związany ze złożeniem dowodów do aktu oskarżenia? A może świadomość, że zeznania kolejnych świadków mogą okazać się zaskakujące? Oczywistym jest fakt, że kiedyś będzie trzeba znowu stanąć twarzą w twarz z oskarżonymi, świadkami i pomimo „długotrwałej i poważnej choroby” zmierzyć się z problemem, który samemu się zainicjowało. Przeciąganie tylko odwlecze moment prawdy. Oczywiście istnieje jeszcze jakieś inne – mniej lub bardziej honorowe wyjście z tej skomplikowanej sytuacji. Można wycofać akt oskarżenia ze względu na „długotrwałą i poważną chorobę”. Ale można nadal iść w zaparte i odgrywać rolę „pomówionej, poważnie i długotrwale chorej przełożonej” przebywając na zwolnieniu lekarskim lub np. na rocznym urlopie dla poratowania zdrowia. No cóż, wybór na miarę sprawy, którą się wszczęło aktem oskarżenia…
Komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Dodaj komentarz
Komentarze publikowane są dopiero po sprawdzeniu przez moderatora!