Pomówienie o mobbing w szkole. Sprostowanie

Według oskarżonych dyrektor Gimnazjum nr 1 miała stosować mobbing.

Wczoraj (29.08) przed chojnickim Sądem Rejonowym stanęły nauczycielki z Gimnazjum nr 1 Marzenna Osowicka i Alicja Kreft. Z oskarżeniem wystąpiła dyrektor szkoły Małgorzata Henszke. Zarzuca im pomówienie o mobbing (art. 212 par. 1 k.k.).

W toku procesu, w którym spotka się kadra nauczycielska z Gimnazjum nr 1, oskarżone będą musiały udowodnić, że zostały ofiarami mobbingu. Procesowi niestety nie będą mogły przyglądać się media, ponieważ wyłączono jawność na wniosek strony skarżącej. Adwokat oskarżonych Konrad Kulpa powołał się na Europejską Kartę Praw Człowieka, która gwarantuje każdemu prawo do publicznego procesu. Sędzia Roman Sporysz nie podzielił jednak tego argumentu. Wczoraj zaplanowano przesłuchanie oskarżonych, oskarżycielki i świadków.

Reklama | Czytaj dalej »

W marcu 2011 roku wicedyrektor Alicja Kreft złożyła skargę do urzędu miejskiego, w której prosiła urzędników o pomoc w związku z faktem, że czuła się mobbingowana w miejscu pracy. Skarga ta stała się głównym dowodem w procesie. Jak poinformowała nas autorka pisma, do dnia dzisiejszego nie otrzymała na to pismo odpowiedzi, natomiast użyto go jako głównego dowodu w procesie przeciwko oskarżonej. Pozostałe dowody stanowią donosy trzech koleżanek z grona pedagogicznego.

Artykuł 212 par. 1 k. k. brzmi: „Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku”.

Warto dodać, że jeśli nauczycielki zostaną skazane, to w myśl prawa nie będą mogły pełnić funkcji publicznych oraz zostaną pozbawione prawa wykonywania zawodu.

Aktualizacja z dn. 12.09.12 - sprostowanie artykułu na podstawie pisma nadesłanego przez sędziego Romana Sporysza

„Nie jest prawdą, że sędzia Roman Sporysz nie podzielił argumentu adwokata oskarżonych Konrada Kulpy, który powołał się na Europejską Kartę Praw Człowieka, gwarantującą każdemu prawo do publicznego procesu, gdyż jako sędzia prowadzący przedmiotową sprawę nie miał jakiejkolwiek możliwości „rozstrzygania” w tym zakresie. Obowiązujący bowiem przepis art. 359 pkt 2 kpk jednoznacznie decyduje, że niejawna jest rozprawa, która dotyczy sprawy o pomówienie lub znieważenie. W związku z tym, jako sędzia prowadzący taką sprawę, jedynie poinformował strony o tym, co stanowi w tym zakresie prawo i jak sądzi sędzia Roman Sporysz, profesjonalni pełnomocnicy stron nie mieli co do tego jakiejkolwiek wątpliwości. Wprawdzie dalsza część tego przepisu stanowi, że na wniosek pokrzywdzonego rozprawa odbywa się jednak jawnie, ale w tej sprawie pokrzywdzony nie złożył takiego wniosku”.

Zauważyłeś błąd w artykule? Napisz nam o tym

Tagi: gimnazjum nr 1 mobbing

Podobne tematy:

Najnowsze:

REKLAMA:

Strony internetowe dla firm

Komentarze Chojnice24 (4326)
Komentarze Facebook (...)

4326 komentarzy

~Do Wojtka

Poczytaj http://www.naszdziennik.pl/wp/11679,jak-sie-uczy-w-europie.html
Jak się uczy w Europie

Edukacyjna Europa to nadal kraina dwóch prędkości. Niestety, Polska znajduje się w tym gorszym nurcie, odstając pod względem warunków pracy pedagogów od takich państw, jak Niemcy, Szwecja, Belgia czy nawet Cypr, gdzie nauczyciele w szkole podstawowej pracują do godz. 13.00.

Caecilia Greinke jest nauczycielem z ponad 20-letnim stażem. Wraz z mężem i trojgiem dzieci mieszka nieopodal miasta Essen w Nadrenii Północnej-Westfalii. Małżeństwo Greinke jest katolickie, stara się kultywować tradycje rodzinne, dlatego zbudowało przed laty okazały dom. - Oboje z mężem wyrośliśmy w domach wielopokoleniowych, gdzie mieszkało się nie tylko z rodzicami, ale i dziadkami. Chcemy zaproponować naszym dzieciom, by po założeniu własnych rodzin nadal mieszkały z nami. Jako dziadkowie chętnie pomożemy w wychowaniu dzieci - opowiada pani Caecilia. Cztery razy w tygodniu jeździ do nieodległego miasteczka, gdzie w gimnazjum uczy matematyki. - Nauczyciel z moim stażem pracy w zawodzie i kwalifikacjami może zarobić około 3200-3500 euro - opowiada niemiecka nauczycielka. Wraz z zarobkami jej męża, który jest wyspecjalizowanym inżynierem w dużej fabryce, wystarcza to rodzinie Greinke na prowadzenie życia na przyzwoitym poziomie, wyjazdy wakacyjne z dziećmi dwa razy do roku, a przede wszystkim na inwestowanie we własne dzieci, ich wykształcenie i rozwój. Panią Caecilię jako nauczycielkę obejmuje pensum, które nakazuje jej przepracować 19 godzin lekcyjnych tygodniowo. To nieco mniej niż średnia europejska. W wielu krajach pensum jest większe i wynosi np. w Hiszpanii aż 30 godzin, w Danii 27, a w Wielkiej Brytanii 23 godziny.

Pani Caecilia zadowolona jest też z całego pakietu świadczeń dodatkowych, które przysługują jej jako nauczycielowi. Zalicza do nich fachową opiekę medyczną czy przysługujące raz na kilka lat 4-tygodniowe bezpłatne wyjazdy sanatoryjne. Już dwukrotnie skorzystała też z obowiązkowego urlopu zdrowotnego, na który system oświatowy w Niemczech wysyła niejako "przymusowo" część nauczycieli dla podreperowania zdrowia. Urlop ten przysługuje raz na 9 lat w zależności od kilku czynników, takich jak staż pracy w szkolnictwie, poziom wykształcenia czy stan zdrowia. Jednak w przypadku schorzeń przewlekłych może być wykorzystany częściej. Udziela się go przeważnie w wymiarze jednego roku szkolnego, rzadziej - jednego semestru. Czasem nauczyciel zwalniany jest z obowiązków zajęć dydaktycznych, ale powierza mu się np. opracowanie jakiegoś projektu dydaktycznego.

08 Października 2012, godzina 16:45

Oceniono 46 razy 26

~może powstanie Regionalny Ruch Antymobbingowy?

wojciech, a tobie ile płacą, bo zachowujesz się jak troll internetowy. Do tego pozbawiony rozumu ;-) Mając na uwadze twoją zapalczywość i ilość wpisów, źle nie płacą. Antek, a ty się zdecyduj - jesteś mężczyzną, czy kobietą? ;-) Może sam/a tego jeszcze nie wiesz? Dlatego twój wpis jest dla mnie tak wiarygodny, jak nick. Wiem, co to jest mobbing. Dlatego trzymam kciuki za obie panie i inne osoby przechodzące ten koszmar. Myślę, że faktycznie trzeba będzie nagłośnić tę sprawę. Inaczej nic się nie zmieni, tym bardziej jeżeli prawdą jest, iż dyrektor ma wsparcie w Ratuszu.

08 Października 2012, godzina 16:06

Oceniono 50 razy 28

~Trochę faktów z życia naszych celebrytów

Dla niektórych ludzi stołek dyrektorski to szansa na odbicie niepowodzeń z przeszłości. Ciąża w liceum i konieczność dokończenia nauki w trybie wieczorowym to nie był najlepszy początek kariery. Ale już ukończenie studiów nauczania początkowego w trybie zaocznym na „najlepszej” słupskiej uczelni a potem awans na wice przy czułym poparciu poprzedniego dyrektora Galikowskiego to już było to. W końcu awans na dyrektora za wstawiennictwem burmistrza Finstera i jego ciągłym poparciu to fakty które mogą przyprawić o zawrót głowy. I zachłyśnięcie się władzą. Jaki będzie ciąg dalszy?

08 Października 2012, godzina 14:57

Oceniono 74 razy 40

Arete

Trzymanie pracowników w niepewności co do ich zatrudnienia w bliższej czy dalszej przyszłości to bardzo skuteczny sposób na utrzymanie w ryzach wszelkich przejawów niezadowolenia.

08 Października 2012, godzina 13:28

Oceniono 65 razy 35

~pracownik szkoły

Jeśli chodzi o stworzenie nowych miejsc pracy na przestrzeni ostatnich lat to na pewno jest to stanowisko monitoringowego dla męża pani dyrektor. A ponieważ coraz mniej jest uczniów w Gimnazjum nr 1 to jest redukcja miejsc pracy. Zarówno nauczycieli jak i pracowników obsługi. Czyli tendencja zupełnie przeciwna niż ta którą podkreśla Wojciech wychwalając aktualnego menagera. Zresztą pani dyrektor non stop podkreśla i uświadamia swoją załogę że z zatrudnieniem będzie coraz gorzej. Nie wpływa to na poprawę atmosfery wśród pracowników.

08 Października 2012, godzina 13:18

Oceniono 65 razy 37

~absolwentka

Wojciechu powiedz, czy pani dyrektor gimnazjum, która wszak jest nauczycielką, nie przysługują takie same przywileje jak jej pracownikom? Czy gimnazjum publiczne, finansowane z budżetu miasta, można traktować jak prywatne przedsiębiorstwo? Ile miejsc pracy stworzyła pani dyrektor? Ile z nich obsadzonych jest przez rodzinę bliższą czy dalszą? Może by tak odwrócić kartę i niech pani dyrektor założy firmę, zatrudni pracowników i zacznie żyć na własny rachunek, wg własnych zasad, a nie wiecznie uczepiona dojnej krowy (UM). Wtedy okaże się dopiero jak dobrym jest managerem nieprawdaż?

08 Października 2012, godzina 12:53

Oceniono 58 razy 32

~Co zrobić, kiedy szef jest psychopatą?

Psychiatra Gerard Dammann napisał książkę na temat narcyzów, egocentryków i psychopatów na kierowniczych stanowiskach. Opisuje w niej konkretne przypadki i pokazuje, jak poradzić sobie z tym problemem.
Cztery procent szefów to psychopaci. W sytuacji, gdy przełożony ma skłonność do psychopatycznych zachowań, powinniśmy zmniejszyć swoje ewentualne oczekiwania wobec niego. Nie należy spodziewać się po nim logicznych decyzji i racjonalnego działania – ani jeśli chodzi o kierowanie przedsiębiorstwem, ani w przypadku kontaktów osobistych. Jeżeli mimo to cierpimy pod psychopatycznym kierownictwem, to mamy trzy możliwości reakcji:

CHANGE IT! Czyli: Zmień to! Próba zmiany sytuacji poprzez szczerą rozmowę z szefem jest oczywiście najbardziej ryzykownym manewrem. Chęć przeprowadzenia konstruktywnej dyskusji może się zakończyć otrzymaniem wypowiedzenia. – Na taki krok warto się zdecydować wtedy, gdy przełożony potrafi przyjąć krytykę – mówi psychiatra. W takim przypadku należy przygotować sobie przed rozmową plan działania – ustalić, co dokładnie chcemy zmienić i co sami możemy w tym kierunku zrobić.

LOVE IT! Czyli: pokochaj to. Ciężko to sobie wyobrazić. Czy można polubić pracę z psychopatycznym szefem? W takiej taktyce chodzi raczej o to, żeby skupić się tylko na dobrych stronach (mili współpracownicy, ciekawe obowiązki itd.), a negatywne aspekty wyciszyć. Nagrodą w takiej sytuacji bywa fakt, że można być faktem upadku przełożonego – większość psychopatów niszczy się sama po jakimś czasie przez swoje absurdalne zachowania.

LEAVE IT! Czyli: rzuć to. To najprawdopodobniej najłatwiejsza opcja: wręczyć wypowiedzenie i uciec przed szefem. Ale na ile możemy być pewni, że znajdziemy nową pracę, w której nie czeka na nas psychopatyczny przełożony? Dlatego należy najpierw zrobić rachunek zysków i strat. Jakie są możliwe pozytywne i negatywne skutki wariantu „rzuć to”? Ucieczka jest naprawdę sensowna tylko wtedy, jeżeli te pierwsze przeważają.

08 Października 2012, godzina 11:51

Oceniono 37 razy 21

~Gosia

Skłamałaś pisząc o sobie Antek...

Dlaczego kryjesz sie pod nickiem skoro piszesz samą prawdę? Aż tak tchórzliwe masz serduszko?